Onlangs heeft Mercedes immers nog niet de complete A-Klasse getoond, maar het interieur. Normaal zouden we iets minder geïnteresseerd zijn, maar op de een of andere manier hebben de foto's gefascineerd.
Het gaat nu minder om de 'geweldige' termen die Gordon en de marketingafdeling hebben bedacht, maar meer over: verandering, ambitie en platforms. Nu de een na de ander. Hier zie je het interieur van de volgende generatie van de kleinste Mercedes - blijkbaar in een neongele uitvoering.
Spannend, zeker. Een vrolijk kleurenspel, niet in de laatste plaats dankzij de turquoise blauwe verlichting van de sfeer. Men herkent ook: twee 10,25 inch-schermen van de S-Klasse, stuurwiel van de S-Klasse (Tip naar Stuttgart: misschien kunnen ze binnenkort ook een tweede stuurwiel monteren, dan passen er nog meer knoppen in!), Niet te vergeten: ventilatieopeningen van E-Klasse Coupé en Cabriolet. Of de breedte van de nieuwe A-Klasse in het midden van een uitlaat minder ruimte heeft.
Deze foto's laten het op indrukwekkende wijze zien. Hieronder een nieuwe S560e en over een cabriolet van de huidige E-Klasse. Wat we er interessant aan vinden: het is bij de presentatie van de nieuwe cockpit aan een A-klasse. En op het eerste gezicht moet je een, tweede, derde, misschien zelfs de vierde keer kijken, als je niet in een S- of E-model zit. Vroeger was het anders.
In het verleden, namelijk 1998 en dus minder dan twintig jaar geleden, kon men de ranglijst in Stuttgart duidelijk zien. Solide luxe met veel hout en fijn leer in de S-Klasse, gecombineerd met ultramoderne technologie voor instrumentatie en elite-dingen zoals GPS-navigatie. Geventileerde massagezetels waren ook dingen die alleen in het bovenhuis van de auto werden ontvangen door aanzienlijk zescijferige bedragen.
De A-Klasse daarentegen. Een prachtig Playmobil landschap gemaakt van hard plastic en felle kleuren. De stoelhoezen kwamen rechtstreeks van de busafdeling en dienden ook op de lokale schoolbuslijnen. Praktisch, goedkoop, wasbaar - zo kan het interieur van de eerste A-Klasse eerlijk worden omschreven. Helaas kunnen we ons de uitspraken van de ontwerpafdeling niet meer herinneren tijdens de perslancering twintig jaar geleden. Wellicht komt dit ook doordat de A-Klasse bij de marktintroductie andere problemen had dan ontwerpkritiek.
De afkomst en de natuurlijke sortering in de voedselketen van Mercedes waren op het eerste gezicht herkenbaar. Wat niet zo erg is als het erom gaat de klant te overtuigen van het volgende grotere model en de daarmee corresponderende grotere marge. Natuurlijk ziet een nieuwe A-Klasse er pas uit op de eerste foto na veel gymnastiek door de optielijst - die vervolgens de marge weer in de goede richting duwt, maar je zult begrijpen met welk idee we hier te maken hebben.
Daarom stellen we hier de vraag: "Wanneer is platform, te veel platform?"
Moeten platforms alleen binnen een reeks worden gedeeld?
Is het goed als de instapserie de duurste bedieningselementen deelt met de belangrijkste bedieningselementen en display-elementen (dat wil zeggen, wat je ziet, draaien en drukken wanneer je de auto als bestuurder gebruikt)?
Hier is een kleine ontwerpevolutie die ons eraan herinnert dat een goed ontwerp niet ouder wordt. Wat, als men de ruwe sprongen in de stijl van Stuttgart beoordeelt, kan niet worden beschouwd als een prijs voor het ontwerp van Mercedes-Benz.