Ugo Stella was het zat om alleen het Darracq-chassis te voltooien. Hij wilde meer zijn dan alleen de capaciteitsuitbreiding van de Fransen. In plaats daarvan zouden het hun eigen voertuigen moeten zijn. Raceauto. Snel, mooi en succesvol.
Dus richtte hij samen met zijn rijke vrienden 1910 de Società Anonima Lombarda Fabbrica Automobili op, kort ALFA in Milaan. Als ontwerper gebruikten ze de ingenieuze Giuseppe Merosi, wiens 24HP vervolgens mocht racen op de Targa Florio.
Maar de reden waarom Alfa Romeo voor velen de belichaming is van liefde voor de auto, is veel meer te wijten aan de tragedie van het merk. Reeds 1915 bracht het team rond Stella al een prima faillissement. U dacht niet economisch, maar een ALFA zou de maat voor alle dingen moeten zijn. Het beste of niets. En met Milaan stond de fabriek centraal in de Italiaanse kunst. De beste ingenieurs, monteurs en kunstenaars - ze stroomden allemaal de metropool van het noorden binnen en vonden hun opname in Alfa.
Bij het eerste faillissement stond het aantal medewerkers niet meer in verhouding tot de verkochte eenheden. De staat moest te hulp schieten. De door de staat gerunde Banco Italiana di Sconto kocht de meerderheid van de aandelen en verkocht het jonge merk rechtstreeks aan de bewapeningsaannemer Nicola Romeo, wiens Accomandita Ing. Nicola Romeo & Co de fabriek in Milaan dringend nodig had om vliegtuigmotoren en munitie te produceren. Onder hem groeide het personeelsbestand tijdens de Eerste Wereldoorlog tot meer dan 4000.
Na de oorlog bouwde Alfa vervolgens opnieuw voertuigen - nu voor het eerst onder de naam Alfa Romeo. Fantastisch, zoals de 6C in al zijn varianten en met al zijn finesse. Ze werden 1925's eerste wereldkampioen in autoracen. En ze gingen opnieuw failliet. 1926 had al ervaring met faillissement en opnieuw was het de staat die Alfa Romeo opzij schoof. Benito Mussolini zorgde er persoonlijk voor dat Alfa niet gezond of economisch op een redelijke basis werd gekrompen, nee. In plaats daarvan gaf hij een duidelijke missie: de beste auto's ter wereld bouwen. Alfa Romeo zou het boegbeeld van de Italiaanse industrie worden, alleen het beste van het beste was goed genoeg.
Dus namen als Enzo Ferrari de weg van Alfa Romeo over. Il commendatore begon zijn carrière als test en werkt bestuurder voor de Milanese. 1933, op de absolute technologische piek, werd Alfa Romeo vervolgens volledig genationaliseerd onder leiding van het Istituto per la Ricostruzione Industriale IRI. Het volgde de wens om de productie van bedrijfsvoertuigen te besturen en zo liep naast de sportwagens nu ook bussen, vrachtwagens en industriële motoren van de banden. Aan het begin van de oorlog werd opnieuw pantsermateriaal afgeleverd.
Na de oorlog werd het zwaar beschadigde werk herbouwd en begon een nieuw tijdperk. De zeer complexe en daarom dure afzonderlijke stukken, waarmee men zo succesvol was in de 30ern, verloren bijna alle vraag. Alfa Romeo moest zichzelf verplaatsen en zo begon de productie van kleine, lichtere en meer betaalbare voertuigen. Met de Giulietta, maar vooral de 105-serie tot Giulia, Sprint GT en Spider, was het merk onsterfelijk.
De mythe van deze modellen leeft nog steeds. Hun geluid, hun integratie, hun rijplezier en vooral hun betaalbaarheid. Maar op een gegeven moment was het echt bergafwaarts. Er was geen reden voor de staat om geld te blijven verbranden. De modellenreeks was verwarrend, je had nog nooit van identieke onderdelen gehoord en de fabrieken in het zuiden deden niets verstandigs behalve stakingen. Zeker geen vaste lichamen.
Met de komst van Fiat 1986 kwam het moment van rationalisatie. Alfa Romeo moest zuinig zijn. En ondanks grote worpen zoals de 155, die domineerde in de DTM, of de 164, die de ontwikkeling met zijn platformbroeders deelde en hen de prachtige V6-motor gaf - of de 156, de eerste productieauto met gemeenschappelijke Spoorinjectie was: Alfa zakte weg in de perceptie van kopers. Ze vonden niet meer plaats.
Tot vandaag. Nadenkend over rijplezier, over prachtige vormen, achterwielaandrijving en de integratie van de bestuurder als centraal ontwikkelingspunt, is de moderne Alfa Romeo er opnieuw in geslaagd het vuur aan te steken.