Alfa Romeo Stelvio 2.2 Diesel: mik hoog

De nieuwe Italiaanse Stelvio

Toegegeven, de titel voor dit bericht is niet nieuw en ook niet bijzonder origineel. Maar hij past op twee manieren: De Stelvio, die sinds 2017 verkrijgbaar is, is met zijn naam afgeleid van de "Passo dello Stelvio", de hoogste Italiaanse bergpas op 2.757 meter, die we in Duitsland beter kennen als de "Stilfser Joch". Drie jaar geleden kon dat worden opgevat als een aankondiging van Alfa, want de Italianen hadden vanaf het begin grote plannen met hun middenklasse SUV. En het model loopt eigenlijk heel goed. Sinds het begin van drie en een half jaar is niet alleen de tijd verstreken, er zijn ook diverse kleine wijzigingen aangebracht aan de motoren en uitrusting. Het werd dus tijd om weer deel te nemen aan de Italiaanse manier van SUV-rijden.
We kregen de versie met de krachtigste diesel, een 2,2-liter met 154 kW / 210 pk, altijd verbonden met vierwielaandrijving en achttraps automatische transmissie. Dit moet gezegd worden: de motor met compressieontsteking is zonder meer de beste keuze uit drie aangeboden benzine- en twee diesels. Maar ook dit: plezier is ook een duur plezier. Omdat de motor alleen leverbaar is met de uitrustingsvarianten Lusso (sportiever) en Veloce (comfortabeler), die relatief hoog in de prijslijst staan. Alfa vraagt ​​voor beide modellen 57.513 euro, de testauto kwam met vooral handige extra uitrusting zelfs op 66.480 euro. En er is geen premie in zicht voor dieselvoertuigen van heinde en verre.
Hetzij dat Stelvio overtuigt. Technisch gezien is het nauw verwant aan de grote Giulia sedan. Alfa en Fiat hebben veel energie gestoken in beide, en technisch gesproken vertegenwoordigen ze allebei het beste dat de Italianen te bieden hebben.

Weer teveel franjes in het ontwerp?

Binnen wacht ons een nette cockpit in de Stelvio met logisch geplaatste bedieningsvlakken, knoppen en schakelaars. Dit is zeker het vermelden waard, want voor modellen uit het zuiden van de Alpen was dit lange tijd lang niet vanzelfsprekend. Hier zijn de dingen dus voorbeeldig, bijna "Duits". Het nadeel: de cockpit, die overwegend zwart is maar wordt geaccentueerd door fijne chromen randen, veroorzaakt niet bepaald een racehart.
Het exterieurdesign is daardoor aantrekkelijker. Smaakvol verdeelde carrosserievouwen, een sportief aflopende daklijn en, last but not least, de kleine Scudetto (label) met het Alfa-embleem op de voorkant geven de SUV een specifiek karakter. Daarnaast staat de Stelvio met zijn strakke carrosserieoverhangen mooi op de weg. Het nadeel: instappen in de achterkant is niet zo eenvoudig. En hoe dan ook, de achterkant van het hoofd is nogal krap. Daarnaast was de achterbank in theorie ontworpen voor drie, maar eigenlijk maar voor twee personen. De cardantunnel die nodig is voor vierwielaandrijving vernietigt de derde stoel.

De Stelvio-motor: een echte Alfa

We hebben al aangegeven dat de motor overtuigend is. De 2,2-liter diesel - in feite is hij 2.143 ccm, dus meer een 2,1-liter - kan vanaf het begin aan de slag. Hij ontwikkelt zijn maximumkoppel van 470 Newtonmeter bij 1.750 tpm, maar eigenlijk is er altijd voldoende vermogen beschikbaar, zelfs bij lagere of hogere snelheden, in ieder geval tot 3.000 tpm. De dieselmotor werkt hoorbaar, maar is verrassend zuinig. Hij moet immers een leeggewicht van 1,8 ton verplaatsen. Ons praktisch verbruik van iets meer dan 6 liter is dan ook erg goed, zeker omdat we niet in elke situatie voorzichtig met de Alfa hebben gereden, maar ook langere afstanden op de snelweg iets sneller hebben gereden. Een maximum van 215 km / u is mogelijk, de Stelvio bereikt de 100 km / u op de stand na 6,6 seconden. Goede waarden, maar ze laten ook zien dat Alfa deze SUV gelukkig niet met geweld tot sportiviteit getrimd heeft. De DNA-rijdynamiekregeling met zijn instellingen voor "Dynamiek", "Normaal" en "Geavanceerde efficiëntie" is altijd aan boord. De laatste instelling zou brandstof moeten besparen, maar berooft te veel rijplezier. Met “Normaal” rijd je altijd goed, met de mogelijke uitzondering van delen van de snelweg waar je heel snel rijdt.
De achttrapsautomaat van ZF was niet verwonderlijk zeer attent. De besturing is heel precies, maar bijna net iets te direct ontworpen, wat vooral op de snelweg merkbaar is. Al met al is de Stelvio niet alleen makkelijk te besturen, dankzij het zeer goede chassis vertoont hij nauwelijks zwakke punten in het weggedrag. Een groot nadeel van de vierwielaandrijving komt pas naar voren als hij erg krap wordt of zelfs moet draaien: de draaicirkel is niet bepaald klein op 11,75 meter, hij voelt nog groter aan, wat waarschijnlijk komt door het contrast tussen de handigheid van de Alfa in het dagelijks leven en zijn onhandigheid in bepaalde situaties, zoals een keermanoeuvre.

Een exclusieve auto met veel voordelen

We hadden de Stelvio een paar jaar langs de weg gelaten en waren verbaasd over de mogelijkheden met de vertraging. Hij biedt voldoende ruimte voor een gezin en opent een kofferbak van 525 liter, wat typerend is voor zijn klasse. De motor overtuigt met kracht en nog meer met zijn zuinigheid. En het hele voertuig maakt een hoogwaardige indruk, zonder de nonchalantheid van vakmanschap die we gewend waren. Ook voor de aandrijving, uitrusting en kwaliteit betaalt Alfa zeer goed. Voor de prijs van de testauto kun je ook gelijkaardige gemotoriseerde nobele SUV's van Duitse makelij kopen, zoals een Audi Q5 of BMW X3. De Stelvio biedt dan meer features, minimaal vier jaar garantie en dan uiteindelijk het gevoel van rijden in een SUV die je in dit land zelden ziet.