Iedereen kent ze wel, geurende of wonderbomen. Soms ruiken ze naar citroen, soms naar kokosnoot, soms naar lievevrouwebedstro of aardbeien. Zelfs toen ik jong was als autobezitter, had ik zulke geurende bomen aan de binnenspiegel hangen. Of vastgemaakt aan de gordel vanaf de achterbank. De reden was heel simpel: ik reed vroeger alleen in oude gebruikte auto's. Mijn eerste auto, een Golf 1 GTI, had voor mij 110 andere eigenaren gehad en het voertuig rook dienovereenkomstig.
En als je in het weekend een parkeerplaats opreed met de nieuwste discohit, wilde je natuurlijk een romantische sfeer creëren voor het intense gesprek dat volgde. En waar stonden de meisjes voor?
Nou - de geur van appels was niet bijzonder populair, en citroen ook niet echt - maar kokosnoot en kers maakten van de geurboom een olfactorische liefdesversneller. Natuurlijk helpt deze wonderboom ook als de dronken maatjes weer alcohol in de auto hebben gemorst - of weer aan maaltijden hebben gedacht. Waarbij ik vaak op het punt stond om de zojuist duur gekochte geurende boom vrij te geven voor oraal gebruik.
Maar - waar komt deze redder van alle lankmoedige tweedehands autobezitters vandaan?
Puur toevallig raakte ik tijdens de presentatie over de ‘geurige toekomst’ van de S-Klasse en voordat ik Geursysteem van de nieuwe S-Klasse kon proberen, ze hadden me in een korte uitweiding het verhaal van de wonderboom verteld:
Het was waarschijnlijk 1951 toen een Canadese biochemicus en zakenman – overigens met Duitse roots – een gesprek aanknoopte met zijn melkboer. Melk werd toen nog in glazen flessen van deur tot deur gebracht en iedereen die wel eens melk in de auto heeft gemorst, weet waarschijnlijk hoe het in deze melkwagen moet hebben geroken toen er een druppel melk in de auto belandde. vrachtwagen en droogde daar op in onbereikbare hoeken. Julius Sämann nam het geurprobleem van de melkboer op zich en geurde een doos met chemicaliën.
Slechts een jaar later richtte hij het bedrijf ‘Car Freshner’ op in de staat New York.
“Wunder-Baum®” is beschermd als handelsmerk en mag alleen worden gebruikt voor de originele geurboom vervaardigd door Little Trees, het bedrijf van Julius Sämann.
Tegenwoordig gebruik ik bijna nooit meer geurende wonderbomen omdat de manier waarop ze worden gebruikt me gewoon stoort. Theoretisch zou de plastic verpakking slechts één centimeter per week moeten worden verwijderd om geuroverkill te voorkomen. Ik erger me echter aan alles wat knettert en rondhangt in de auto.
Ik vind het idee van de Daimler-mensen beter 😉