Eerste bocht, bocht 1, omhoog op het hoogste punt van het circuit - hard remmen de heuvel op, samen comprimeren vanaf 220 km/u - de Michelin Pilot Sport 4S klauwt in het asfalt, de luchtveren doen hun best, de auto niet helemaal in het asfalt om het te laten verdwijnen – door aan het stuur te draaien, aanvankelijk blind, daalt de baan adembenemend, meteen vroeg vanaf de rechterrand terug naar links voor de volgende bocht 2 – een snelle, licht hangende bocht naar rechts. Gevoelig maar nadrukkelijk op het gaspedaal snelt de AMG GT R van de instructeur met kilometers voor me uit, agressief blaffend met zijn boze V8 evergreen in de bewolkte hemel van Texas. Blijf op de hoogte was het motto van de dag. Alweer. Zoals toen met de Première van de AMG GT – er zit iemand achter het stuur die vijf keer het DTM-kampioenschap en één keer het GT-wereldkampioenschap heeft gewonnen. Bernd Schneider, meneer DTM zelf. Zoals 4 jaar geleden. Destijds was dat de tweezitter GT van Mercedes-AMG, nu zit de auteur persfit in het vierde door AMG zelf ontwikkelde model – de vierdeurs – of zoals we hier bij AUTOHUB zeggen, de Panamera killer.
Was het destijds nog een droom om voor het eerst in Laguna Seca te mogen rijden, het circuit waarop we ons met de Mercedes-AMG GT 63s 4-deurs coupé bevinden past veel beter bij het karakter van de krachtigste productie-AMG van alle tijden. Het Circuit of the Americas is het huidige Formule 1-racecircuit in de VS en biedt uitgebreide uitloopzones. De gedachte daaraan helpt – terwijl de AMG GT R van de instructeur het tempo opvoert. Er is ruimte voor fouten. Voor een stuurprogrammafout.
Een vreselijk snel gezin
Rijverslag van de Mercedes-AMG GT63s 4-deurs coupé
Terwijl we toen in Laguna Seca gelijkheid van wapens hadden - Bernd Schneider zat in hetzelfde model als de onervaren journalisten - bijt deze keer de scherpste versie van de Mercedes-AMG GT-familie, de R, in de teer van het briljante racecircuit tegenover de horde journalisten. Daarachter de ‘dikke broer’ – een broer in de geest – of een broer met nieuwe genen. Andere genen. Niet slechter, maar anders. De eis om een – op zijn minst – gelijkwaardige tegenstander van de Porsche Panamera te creëren, vereiste dat er in de ‘trukendoos’ van het bedrijf moest worden gegrepen. Natuurlijk heeft de nieuwe GT 4-deurs een nauwe relatie met de Mercedes CLS, maar om in het familieimago te blijven: het is meer een lappendekenfamilie en dus minder een tweelingbroer van de CLS.
De (modulaire) ‘Mercedes Rear Architecture’ vormt de basis waarop de AMG-technici stoom mochten afblazen. Enorme verstijvers, stutten waar niemand eerder aan had gedacht en lichtgewicht constructie-ideeën die normaal gesproken niet zouden worden gebruikt voor grootschalige productie. Het is gewoon geen CLS 63 AMG die op de wielen is gezet. Hoewel het 4-deursmodel uiteraard niet over de tansaxle-transmissie van de AMG GT beschikt, delen beiden in ieder geval de sportieve geest achter het idee van een racer die geschikt is om te racen. Dit keer met ruimte voor vier.
Circuit of Americas
COTA is momenteel het enige racecircuit waar je de Formule 1 kunt beleven in de VS. Sinds 2012 wordt hier de Amerikaanse GP gehouden. Het parcours is 5,5 km lang en omvat 20 bochten en een verval van 40 meter.
Tijdens het verlaten van de pitlane beklim je het hoogste punt van de baan en bocht 1. De bochten hier zijn allemaal genummerd. Bij gebrek aan een geschiedenis hoef je hier niet bang te zijn voor een kurkentrekker, maar vooral voor bochten 3, 4, 5 en 6. Net als bij de azen in Suzuku zijn bochten 3 tot en met 6 snel afwisselende bochten, die, echter vanaf de snelle bocht naar rechts in bocht 2, waarbij zorgvuldig gebruik van gas en remmen vereist is. Dat de nieuwe GT 4-deurs zwaarder en logger is dan de GT R is hier voor het eerst voelbaar. Maar uiterlijk vanaf bocht 9, snuivend onder volle belasting van de 639 pk sterke V8, snuffel je gevoelig naar de GT R. Bocht 10 is een ultrasnelle bocht naar links die je voluit rijdt. Tot aan de remzone van haarspeldbocht 11, die een beetje doet denken aan de bocht in Hockenheim, is de eerder ingehaalde achterstand ingehaald.
De knipperende achterlichten van de GT R van de instructeur laten zien dat hier niemand aan het spelen is, de grote broer van de GT R meent het. Late top, vroeg op het gas. De achterkant veegt kort af in de ESP-OFF-modus, de volledig variabele vierwielaandrijving verdeelt het vermogen onmiddellijk naar de voorkant - het elektronisch geregelde sperdifferentieel, standaard in de GT 63s 4-Door, voldoet aan zijn doel en verspilt geen enkele aandrijving koppel in blauwe rook op het overbelaste binnenwiel, lichtjes De stuurinrichting wordt geopend en de vierdeurs katapulteert zichzelf naar voren onder de druk van zijn 900 Nm.
De 9-versnellingsbak, door Mercedes-AMG voorzien van een natte startkoppeling, knalt door de versnellingen, niet zoals een machinegeweer. In de RACE-modus verschuilt de 4-deurs zich niet langer achter een comfortgevel, maar vangt hij je op en word je een speelbal van G-krachten. Aan het einde van het bijna 1.5 km lange rechte stuk tussen bocht 11 en 12 geeft de snelheidsmeter ruim 250 km/u aan, het keramische remsysteem met 6 zuigers bijt genadeloos weer in. Je wangen strekken zich genadeloos uit onder je helm.
315 km/u – niet op het circuit
Dat de vierdeurs GT zich op het circuit niet zo comfortabel voelt als zijn lichtere broer, de GT R, ligt daar niet aan, maar uitsluitend aan de schaalgrootte. Iedereen die probeert een “Mr. DTM” in een transaxle sportwagen van 585 pk met semi-slicks, is zelfs het prestatievoordeel van meer dan 50 pk en 200 Nm niet voldoende. Het feit dat de GT-vierdeurs in serieproductie wordt geleverd met de vierwielbesturing van de GT R, zorgt ervoor dat hij hanteerbaarder lijkt dan zijn formaat doet vermoeden. Het ongeveer 400 kilogram overgewicht ten opzichte van de hardcore atleet uit Affalterbach maakt de situatie weer recht. De vierdeurs is een GT, maar geen GT R.
Vier ronden moeten genoeg zijn voor het persoonlijke gevoel van prestatie
Van de AMG Ridecontrol+, actieve motorsteunen, cilinderuitschakeling en de passende folklore van de AMG-stam: de GT vierdeurs biedt veel en voldoet aan de hoogste eisen. Maar er is één ding waar je in Affalterbach niet zonder kunt, en dat is natuurkunde. Als je meer dan 2 ton over de racebaan gooit, moet je naar je banden luisteren. Voor de auteur waren de oproepen van de leidende Bernd Schneider te luid - het gejammer van de voorbanden niet luid genoeg. De goede balans van de GT-vierdeursauto zorgt voor onredelijke bochtensnelheden. Maar als je de bocht te snel neemt, doe je dat op de vooras – langzamer in, uit in een gecontroleerde drift over alle vier de wielen. Dat zou voor alle banden minstens even slecht zijn geweest. Dus wint wederom Bernd Schneider. En de AMG GT vierdeurs.
Alle foto's: Mercedes-Benz