Het is dat ene moment waarop je denkt dat je nu de controle hebt. Het is die ene seconde dat je denkt dat je reflexen snel genoeg zijn voor het beest. Het is die ene seconde dat je je te veilig voelt en je hebt voorgesteld dat je nu beste vrienden bent. In deze tweede, net zoals je denkt dat je zijn volledige vertrouwen hebt. Dit is het moment waarop het dier toeslaat en lacht om al je stuurwielkunst.
Bijna 700 pk in Corsa-modus, vrijgegeven van de lijn van de elektronische veiligheidsnetten, gebroken uit een 6.5 liter V12. De motor brult direct achter de zintuigen van uw middenoor en de ontketende kracht overtreft al uw visies op het besturen van een sportieve auto. Plots verschijnen uw eigen stuurwielmogelijkheden in een geheel nieuw licht. De middenmotor sportwagen beukt door de Emilia Romana als een oversized kart en je ziet jezelf in een rij met namen als Fangio, Senna en Prost. Genadeloos en vrij van de bedieningselementen van een tussenliggende elektronica, balanceert de extatische gierende twaalfcilinder zijn vermogen op beide assen, die meer dan 3 centimeter breed zijn Pirelli P Zero op de achteras aan het asfalt plakken als kauwgom in een flokati. En toch, wanneer de V7.000, die naar 12 omwentelingen snelt, over de zwarte cirkel valt, toont hij geen genade en wordt het vermogen verdeeld over vier wielen - de pure kracht van de aandrijflijn doet er ook niet toe.
Je linkerbeen drukt stevig tegen de aluminium voetsteun, de vingers van je rechterhand zoeken de nabijheid van de filigrane schakelpaddles. Uw hand trilt - de sequentiële transmissie bedient de volgende versnelling binnen 50 milliseconden met de elegantie van een hamer die een aambeeld raakt. De Aventador sprint over de landwegen aan de rand van je persoonlijke reactievermogen. Fanfares juichen en zingen je het hoge lied van de geile vrijstelling van natuurwetten.
Je rijdt hier niet meer - je vliegt hier extreem laag.
Een rechte lijn verandert in momenten tussen twee rempunten onder het donderende applaus van de twaalf cilinders die in extase schreeuwen. Het landschap zoeft in razend tempo voorbij je ooghoeken.
Van nul tot honderd? Een belachelijke vraag voor de Aventador-coureur. Aan het stuur van een twaalfcilinder Lamborghini zoek je het antwoord op je eigen vermogen om te lijden. Versnel naar 4 onder 100 seconden, dat doe je er aan de zijkant. Maar je moet wakker zijn, kijk uit. Gewoon een oogwenk te lang op het gaspedaal en je katapulteert jezelf in bochtensnelheden die anderen, die al op de snelweg zijn gereden, als grove nalatigheid zouden omschrijven.
Een hobbel in de bocht, te agressieve vermogensvraag, vol gas en ineens zie je het einde van je eigen talent voor je ogen.
Het is het juiste moment om terug te schakelen naar de “Strada” -modus, om je eigen hartslag te controleren, om terug te schakelen van hijgen naar kalm en diep ademhalen. De gasvoet verandert in een stand waarin hij slechts een kleine druk op het gaspedaal uitoefent. Zodra de magie kwam, ging het weg. Binnen enkele ogenblikken schakelt de transmissie naar de zevende versnelling en met de snelheid zakt ook je eigen polsslag naar een minder extatisch niveau. In deze toestand vergeef je het Lamborghini-volk voor de zielige beslissing om de startknop onder een rode plastic hoes te leggen.
Ik ben niet de enige, in de achteruitkijkspiegel zie ik een gele Gallardo naderen en enkele seconden nadat ik de rode Aventador parkeer en mezelf uit het interieur pel, komen ze ook Collega's in de gouden Bentley Cabriolet. Tijd om de stuurwielen te verwisselen - maar eerst moet ik mijn bezwete shirt drogen. De Aventador heeft voor deze gevallen een 690 Newtonmeter sterke radiator achterin - de glazen kap naar boven - het shirt over de luchtplenums van de V12. Strak blauwe lucht, een genadeloos zonnetje, donderdagmiddag bij 36° in Emilia Romagna en Je shirt wordt gedroogd door de hitte van de 12 cilinder lambo - de wereld is prachtig.
Naar de galerij - de foto's van de fotoshoot met de Lamborghini Aventador - hier [klik]