Hoe doet de Shooting Brake het in de sneeuw, op ijs, bij min 15 graden en voorbij de griplimiet?
De elegante Mercedes-Benz slaat al een goed figuur op asfalt, zoals Ralf Bernert voor Testfahrer.de uitprobeerde, hoe hij eruitziet in de Tiroolse bergen.
Na de landing in de buurt van Innsbruck, denk ik aan de Olympische ringen. 1972, een heuvel met historische waarde. In die tijd reed je met de W116 de bergen in, of beter gezegd de bergen op. Met sneeuwkettingen en een zeer volle kofferbak. Je had er zo'n 180 pk onder de kap vandaan Vierwielaandrijving men kon dromen of men stapte over op de Unimog. Wintervakantie met de auto was toen erg vervelend, of het koelwater kookte meerdere keren of de aangedreven wielen verloren hun grip. Je duwde, je koelde af en je leerde heel snel hoe je sneeuwkettingen om een band wikkelt en je sloot vriendschap met andere lotgenoten. Samen duwen is beter.
Veertig jaar later.
Alle soorten auto's worden min of meer op alle vier de wielen aangedreven. Van echte terreinwagens tot SUV's en luxe limousines. Het lijkt erop dat de natie nu collectief en het hele jaar door voorop loopt in de wintersport. De koeling kan ook de hoogste bergen aan, het maakt niet uit of de motor voorin of achterin staat en wie een rijveiligheidstraining speciaal voor de winter heeft gevolgd, moet eigenlijk altijd goede vorderingen maken. Zo niet, dan zijn grote, lege parkeerplaatsen bij winkelcentra op zondagochtend aan te raden.
Je praat met de eerste sneeuw en leert het kennen. Dat neemt angsten weg en geeft zekerheid.
Met diverse veiligheidstrainingen voor de bestuurder op zak stapt u in de Shooting Brake, of beter nog, u stapt in en de zeer exclusieve uitrusting begroet de bemanning. Wat het exterieur van de auto belooft, wordt consequent doorgezet in het interieur. Misschien is de Shooting Brake een van de weinige auto's waarvan je het interieur altijd graag in je eigen achteruitkijkspiegel bekijkt.
De boog van de buitenspiegels naar de twee uitlaatpijpen, zoals duidelijk zichtbaar vanaf de buitenkant, overspant ook het interieur alsof het met een fijne pen is getekend. Dit lijkt misschien wat barok voor de liefhebber van de modernste auto-architectuur, maar het is ten eerste te wijten aan de traditie van de fabrikant en ten tweede wordt het door steeds meer jongeren gezien als een stijlbepalende maatregel. Kortheidshalve kan men bevestigen dat de Shooting Brake een elegante en stijlvolle lijn heeft. De Mercedes zal niet zozeer verfijnde jazzmuzikanten inspireren, maar des te meer fans van een gezonde mix van wonen-rijden-cruise-leunen-haptic-optica-hoge kwaliteit.
sneeuw, wat wil je?
De witte pracht blijft pluizig en pluizig. Er ligt meer sneeuw onder de sneeuw, stevig en helemaal niet pluizig. Een stomme combinatie, want een band wil in de grond grijpen, om een band te vormen die zo lang mogelijk meegaat. Maar als de bovenste laag niet hecht aan de laag eronder, kunnen zelfs vier aangedreven wielen geen perfecte rit garanderen.
De oplossing? Je rijdt langzaam en vooruitziend. In ons geval maakte de combinatie van solide rijvaardigheid en overtuigende samenwerking tussen transmissie en aandrijving de excursie op sneeuw tot een plezier met veel voortstuwing.
De elegante Zwabische schitterde met uitstekende startwaarden en zeer gemakkelijk te controleren vermogen. Waar individuele wielen dachten hun grip te verliezen door een gebrek aan grip, kwam de slimme elektronica tussenbeide. De krachten werden razendsnel omgeleid, elk wiel wordt van voldoende koppel voorzien en zeer overtuigend ter beschikking gesteld voor de stabiliteit van de auto. Dat geldt misschien voor de meeste auto's met vierwielaandrijving, maar ook bij Mercedes valt het op omdat de uitgekiende techniek niet alleen soepel maar ook nog eens zonder grote gewichtsbelasting werkt. De Shooting Brake weegt slechts 70 kilo meer en volgens de fabrikant is het meerverbruik slechts 0,2 tot 0,6 liter per 100 kilometer.
Een argument dat het vermelden waard is.
Op ons korte en nogal bochtige testparcours konden we de efficiëntie van de 4-Matic-systeem best goed testen. De start verliep soepel en zonder vertraging, zelfs met een schuchtere neiging tot over- of onderstuur, de elektronica greep in om te helpen, het vermogen van de auto werd genomen waar het opraakte, waar de banden voldoende grip hadden, werd het koppel geleverd. Zelfs bij hogere snelheden werkten de mechanica en elektronica perfect, met één bevinding uit vele testritten die keer op keer tot wasdom kwam:
“Als de boom te dichtbij is, was je te snel.”
Ga van de sneeuw af, de Autobahn op. Bijna 100 kilometer naar de luchthaven van Innsbruck. De CLS 500 Shooting Brake haalt een snelheid van 120 km/u in een rustige modus. Ook akoestisch leunt de V8 achterover, het onderstel zorgt voor een glad wegdek, korte sprintjes om in te halen kunnen verslavend zijn. Men zou willen afzien van de terugvlucht en de rode testauto naar Stuttgart laten rijden. Niet alleen omdat de Shooting Brake zijn sportieve talenten beter kan laten zien op de snelweg, maar ook omdat hij zeker veel minder brandstof nodig heeft dan een propellervliegtuig met 20 mensen aan boord.
Tekst: Ralf Bernert
Foto's: Fabrikant/Ralf Bernert
De technische gegevens (volgens de fabrikant):
Shooting Brake CLS 350 CDI 4-Matic:
Motor: V6 Diesel
Cilinderinhoud: 2.987 cc
Vermogen: 195 kW / 265 PS
Koppel: 620 Nm
Transmissie: 7 G Tronic
Verbruik gecombineerd: 6,0 l/100 km
CO2: 169 g / km
Acceleratie 0-100 km/u: 6,6 seconden
Topsnelheid: 250 km/u
Prijs vanaf: 68.365,50 Euro
Shootingbrake CLS 500 4-Matic:
Motor: V8
Cilinderinhoud: 4.633 cc
Vermogen: 300 kW / 408 PS
Koppel: 600 Nm
Transmissie: 7 G Tronic
Verbruik gecombineerd: 9,2 l/100 km
CO2: 214 g / km
Acceleratie 0-100 km/u: 5,3 seconden
Topsnelheid: 250 km/u
Prijs vanaf: 84.966,00 Euro