Wonen in voormalige industriële gebouwen bevindt zich momenteel op de een of andere manier. Er zijn er echter maar een paar die eraan denken hun woonkamer in een busje te verplaatsen. Hoewel: bij verhuizing naar een V-Klasse dit kan zelfs een verbetering zijn, afhankelijk van de vorige levenssituatie. De autovariant van de middelgrote bestelwagen is momenteel degene met het chicste interieur op de markt. Dat overtreft zelfs een paar kleine zwakke punten.
Het exterieurontwerp is er ook een van. Natuurlijk kon de ruimte-geoptimaliseerde boxgeometrie niet worden ontlopen vanwege de hoofdtaak als werktuig. En de concurrentie camoufleert niet noodzakelijkerwijs de vorm van gebruikswaarde eleganter. Maar vergeleken met het interieur valt de buitenschaal merkbaar af. Dus de deur ging open en zwaaide achter het leren stuur. Daar kijk je naar een cockpit, zoals die er in een C- of E-klasse goed uitziet. De zacht gebogen consoles, de ronde ventilatiemondstukken en de metaalachtige schakelaars voor airconditioning en Co. zijn daar ook te vinden Het touchpad op de draaiknop voor het infotainmentsysteem is anders niet beschikbaar aan boord van een busje. Vooral bij weinig licht van de sfeerverlichting ziet de V-Klasse er bijna uit als een stijlvolle sedan. Echter, als een waarin men kan staan - tenminste gebogen.
Er zijn altijd zes stoelen aan boord, optioneel zelfs acht. De klant kan kiezen uit drie lengtes: 4,90-meter, 5,14-meter en 5,37-meter. Als testauto was er het middelgrote model met zes comfortabele, verschuifbare en verwijderbare individuele stoelen en een vrij ruime kofferbak, zelfs met volledige zitplaatsen. Het wordt geladen via een grote achterklep, of als er niet voldoende ruimte is, kan de achterruit ook afzonderlijk worden geopend. De achterpassagiers komen het interieur binnen via grote schuifdeuren aan de zijkant, waarvan alleen de juiste standaard is, de andere 854 Euro-toeslag.
Dat brengt ons bij het eerste nadeel van de V-Klasse: de nobele bus is extreem duur. Niet alleen VW Multivan duur, maar echt duur. Zelfs het goedkoopste korte model met de kleinste dieselmotor (100 kW / 136 PS) kost 43.411 euro. Iedereen die kiest voor de krachtigere diesel (140 kW / 190 PS) en de extra lange carrosserie verliest 50.539 Euro. Zonder speciale apparatuur. En veel meer dan airconditioning, CD-radio en een paar decoratieve delen in pianolak-look zijn niet aan boord van de fabriek. Als u het premium potentieel van de V-Klasse wilt gebruiken, moet u een paar duizend euro extra plannen, de 50.000-limiet is snel bereikt.
Natuurlijk, in vergelijking met een S-Klasse, blijft de ruime bus een koopje, zelfs in luxe afwerking. In de kern is het echter een nogal ruig bedrijfsvoertuig, geen luxe sedan. Zelfs als hij het gedeeltelijk kan overschrijven. De lange wielbasis zorgt bijvoorbeeld voor weelderige wegligging. En alleen harde randen in het wegdek wekken de stijve achteras kort op. Bovendien is het aangenaam stil aan boord. Voorbij de 120 km / u herinneren luide geluiden eraan dat een bushoofd van bijna twee bij twee wordt gemarteld door de wind. De 2,1-diesel in de testauto is krachtig en gecultiveerd en heeft niets gemeen met een van de motoren van bedrijfsvoertuigen die anders gebruikelijk zijn in bussen. De automatische transmissie met zeven versnellingen, die iets te traag is bij het opschakelen, is echter niet volledig overtuigend. Het verbruik is nog steeds goed met een goede acht liter.
De V-Klasse bevindt zich daarom op een goede afstand van de auto-perfectie van de Mercedes-sedans. Niettemin: er is nauwelijks een bus die comfortabeler en eleganter is. Of leef erin. Het enige dat u hoeft te doen, is de positie V9B op de prijslijst controleren: het bankpakket voor 1.003 Euro, waarmee de stoelen in rij twee kunnen worden omgezet in een verplicht bed - op verzoek ook in leer.