De luchtbanden hielp de auto om door te breken. Nu kon hij weer weggaan.
Lucht is een probleem voor banden. Vooral als het ontsnapt. Michelin wil het probleem met de airless uptis aanpakken. De band wordt voor het eerst op de openbare weg gepresenteerd als onderdeel van de IAA Mobility en moet in 2024 op de markt komen. In welke vorm en onder welke voorwaarden is nog onduidelijk.
Glasvezels in plaats van lucht
Het in München gepresenteerde prototype heeft in ieder geval nog een futuristische uitstraling. Het rubber op de flanken ontbreekt en onthult de innerlijke werking. Waar de lucht bij normale banden zou zijn, heeft de Uptis lamellen van elastisch glasvezelmateriaal, die het gewicht van de auto moeten opvangen. Het loopvlak komt met zijn profiel grotendeels overeen met dat van standaard zomerbanden. Het belangrijkste verschil: Als deze beschadigd is, ontsnapt er geen lucht, een lekke band is niet mogelijk.
Voor Anish K. Taneja, CEO van de regio Noord-Europa, is de Uptis vanwege deze lekveiligheid een belangrijke stap op weg naar milieuvriendelijke mobiliteit: “Elk jaar worden er wereldwijd 200 miljoen beschadigde banden weggegooid. Lekvrije modellen zouden dus enorm veel geld besparen.” Er zijn verschillende pogingen gedaan om geschikte banden te ontwikkelen. Tot nu toe ontbreekt het echter vaak aan ambitie om serieproductierijp te zijn. Michelin wil de eerste fabrikant zijn die erin slaagt en omzet misloopt in de vervangingssector - want minder storingen betekent ook minder vraag. Taneja weet dit, maar voelt de druk op de hele industrie om duurzamer te worden. "Het is niet de vraag of de airless band er komt, maar wie hem als eerste op de markt brengt."
Lamellaire structuur voor de uptis
Het is nu duidelijk wanneer dat zal gebeuren. Hoe precies wordt nog besproken bij Michelin. Niet alleen de vraag of de lamellaire structuur aan de binnenkant bedekt is met een rubberlaag is nog open. Maar ook hoe het in de markt wordt gezet. Naast het gebruik als standaarduitrusting voor nieuwe auto's en de klassieke vervangingsbusiness via bandendealers, is ook een soort abonnementsmodel voor grote wagenparkbeheerders denkbaar, althans in eerste instantie, waarmee een deel van hun onderhoudskosten kan worden bespaard. Een prijs ontbreekt ook nog. Volgens Taneja zou een Uptis niet veel duurder moeten zijn dan een luchtgevulde band. Hoe het precies uitpakt hangt ook af van de vorm en voor welke klanten het wordt aangeboden, bijvoorbeeld bij leasing of autodelen.
Ook tijdens het rijden zijn de verschillen klein. Tijdens het korte rondje op de zogenaamde blauwe baan rondom de kermis zijn het rustige rolgeluid en een behoorlijk veercomfort positief. Het Uptis-prototype is gemonteerd op de velgen van een Mini Cooper SE - een kleine elektrische auto met een sportief, stijf chassis. Voor het productiemodel kan Taneja zich ook een speciale vraag van sportwagenrijders voorstellen. Zij kunnen naar zijn mening uitkijken naar een goede zijwaartse sturing en directe doorvoering van koerswijzigingen. Tegen de tijd dat de Uptis op de weg is, hoeft er alleen nog maar de productie en standaardisatie te worden verfijnd.
