Het was de belichaming van de nerd en zo smal als een rijtjeshuis in de nieuwe ontwikkeling. Maar geen andere mercedes-serie in de jaren tachtig verkocht evenals de 190E. Omdat als Baby-Benz de kleine limousine niet alleen de zuinige senioren aan de lijn hield, maar ook een hele reeks nieuwe klanten bij het merk introduceerde: "Saai maar succesvol", zou je eigenlijk in de biografie van de 190 moeten schrijven - als het was omdat er niet precies 1.004 auto's waren die allesbehalve saai waren. Omdat om het imago van de serie een beetje te vernieuwen, Mercedes de filistijn voor atleten had ingekort en deze vanaf 1989 naar de DTM had gestuurd. En omdat de regelgeving voorzag in zogenaamde homologatiemodellen, moesten de Zwaben niet alleen bedrijfsauto's bouwen voor mannen zoals Johnny Cecotto, Klaus Ludwig of Roland Asch en vrouwen zoals Ellen Lohr, maar moesten ze ook elk seizoen minstens 500 auto's op de weg zetten.
Ze hadden het allemaal: waar het basismodel aanvankelijk 90 en later 118 pk was, trok de 190 E 2.5-16 Evolution uit 1989 195 pk en een topsnelheid van 230 km / u. En toen de Evolution II het jaar daarop werd gelanceerd, was het filistinisme volledig voorbij: met 235 pk en een topsnelheid van 250 km / u wervelde deze zwarte vleugelaanvaller zoveel stof op dat zelfs klanten van Porsche het soms deden zou de zintuigen kunnen vertroebelen.
Het is ook te danken aan auto's zoals de twee Evos dat de C-Klasse 25 jaar later meer verwijderd is van het filistijnse imago dan ooit. Aan de buitenkant zo gepassioneerd getekend als een CLS en aan de binnenkant bijna net zo luxueus ontworpen als een S-Klasse, is de voormalige Baby-Benz al lang erkend als een echte Mercedes - en maakt nu de volgende koerswijziging. Tegenwoordig worden de Swabia-sedan en stationwagen ook voor het eerst gelanceerd als een plug-in hybride: aangedreven door een tandem bestaande uit een viercilinder met 211 pk en een elektrische machine van 82 pk en met een 6,4 kWh Uitgerust met een batterij, komt dit stopcontact in het beste geval met een standaardverbruik van 2,1 liter, waardoor het de meest zuinige verbrandingsmotor in de hele Mercedes-portefeuille is.
Een overtreffende trap is op zichzelf geen slecht verkoopargument. Maar omdat de plug-in geen koopje is voor een basisprijs van 50.962 euro, willen de Zwaben niet alleen vertrouwen op de grote aantrekkingskracht van een kleine consumptiewaarde. Ze geven de rede een flinke dosis plezier en prijzen de C 350 e ook als dynamist. Want als je de elektronica alleen de juiste aanwijzingen geeft, kan deze de aandrijving optimaliseren in plaats van het verbruik wanneer de twee motoren samenwerken, en de spaarder wordt een atleet die zelfs kan concurreren met de 1990 Evo II.
Aan het stuur is niet veel meer nodig dan het indrukken van de behendigheidsschakelaar: zodra u van "E" zoals Economy naar Sport Plus-modus overschakelt, is het vasthoudende gevoel in het gaspedaal verdwenen, en de zachte tegendruk maakt het ook berucht Loodvoeten verhogen voor matiging. In plaats daarvan spant de limousine de spieren, scherpt hun zintuigen en hunkert letterlijk naar een moedige trap. De twee motoren in het team behalen immers niet alleen 279 pk, maar ook 600 Nm, die letterlijk eenvoudig te bespelen zijn, zelfs met het overgewicht van de batterij: van 0 tot 100 in 5,9 seconden en een topsnelheid van 250 km / u zonder een ooglid te slaan spiertrekkingen - geen wonder dat seriehoofd Christian Früh de C 350 e ziet in de traditie van de zwarte ridder uit het DTM-tijdperk. Vooral omdat de hybride aandrijving al lang sociaal aanvaardbaar is sinds deze in de Formule 1 werd gebruikt.
Op papier is de C 350 e zelfs de sportievere auto en onderscheidt hij zich van de voorouders van het PS-kwartet in elke categorie. Want afgezien van de identieke topsnelheid heeft het nieuwe model over de hele linie betere waarden: 279 in plaats van 235 pk, 600 in plaats van 245 Nm en 5,9 in plaats van 7,1 seconden voor versnelling van 0 tot 100 km / u. In de praktijk ziet het er echter een beetje anders uit, niet alleen omdat de C-Klasse vandaag een mooie smoking draagt, terwijl de 190er met zijn brede spatborden en enorme achtervleugel net zo uitbundig lijkt als Arnold Schwarzenegger in zijn prime en daarom elke andere auto steelt gewoon de show.
Ook vanwege de innerlijke waarden: omdat waar de C 350 e er cool en klinisch uitziet en de emoties ergens in de diepten van de elektronica vast komen te zitten, ontsteekt de 190 Evo met de eerste gasbreuk een laaiend vuur dat nauwelijks kan worden gedoofd. Natuurlijk kun je de C 350 e met je pink besturen en in plaats daarvan hard moeten grijpen met de Evo. En natuurlijk is sport in een 25-jarige straatlegale raceauto een zweterige aangelegenheid. Maar dat is precies waarom de oude atleet er zo authentiek uitziet dat je nauwelijks kunt vertragen en er zeker niet uit wilt komen - zelfs als na een half uur de koppelingsvoet zwaar wordt, je handen branden en je rug pijn doet in de ongebruikelijke strakke lederen schalen.
Net als vandaag in de C-Klasse kan het chassis met een druk op de knop worden aangepast, maar in de krapste fase is het echt hard als een rots. En de besturing is voor het eerst in de jaren 190 zo direct dat je gewoon de grenzen van mens en machine met elke meter een beetje nauwkeuriger wilt leren kennen en verkennen. In ieder geval kun je deze auto nauwelijks langzaam en kuis rijden. Zeker niet met de standaard sporttransmissie. Dit heeft niet alleen de eerste versnelling waar het zou moeten zijn voor een racewagen, namelijk linksonder. Bovenal wordt het zo kort vertaald dat je eigenlijk naar de tweede en vervolgens derde versnelling wilt schakelen. Maar dat is een vergissing. Omdat om echt iets te laten gebeuren, de viercilindermotor snelheid nodig heeft - en heel veel.
Onder 3, 000 tours nog steeds tam, zoals je niet zou verwachten van Baby-Benz en ongewoon stil voor een sportwagen, wordt de Black Knight een beest wanneer de snelheid omhoog gaat: onstuimig, ruw en vooral brullend luid hij steekt weg en stamp de C 4 e in een snelle nerd. Wie heeft een elektrische schok nodig als ze een adrenalinestoot kunnen hebben?
Auteur: Benjamin Bessinger / SP-X