Fabrieksafstemming? Bij Rolls Royce? Dat klinkt schandalig, gek, bijna als godslastering. Daarom is het niet zo wild als alles op het eerste gezicht lijkt. De Rolls Royce Ghost, de Britse 'kleine' luxe sedan, en de Wraith, de coupé op basis van de sedan, ondergaan een prestatieprogramma dat is ontworpen om het karakter van de twee te veranderen. Waar gaat de reis heen? Mijn rit pimpen of in-house optimaliseren?
Wat we nog niet hebben gezien: rappers hebben de Britse chique carrosserieën geverfd in de slechtste regenboogkleuren, bederven niet alleen het uiterlijk met grote, 30-inch, koetsachtige chromen velgen en bouwen de wildste slangenhuid- of krokodilleninterieurs die je alleen kunt stel je voor. Rolls Royce wil dat natuurlijk niet - integendeel - en dekt alleen zijn twee afgeleiden in één kleur: volgens Henry Ford kan de klant elke kleur kiezen, zolang deze maar zwart is. De verf strekt zich niet alleen uit over het hele lichaam, maar siert ook de radiator en het legendarische motorkapornament, de "Spirit of Extasy". De Britten benadrukken dat de gebruikte kleur het diepste en donkerste zwart is dat je voor een productieauto kunt krijgen.
Binnenin moet je je echter afvragen wat er met de nobele tegenzin van de Britten is gebeurd. Je kunt natuurlijk elke vierkante millimeter laten bekleden met perfect leer. Maar de getoonde kleurencombinaties roepen de vraag op of een gesproken vocale kunstenaar toch is overgestapt naar de ontwerpafdeling. De combinatie van helderblauw met een antraciet of een soort frambozenviolet past niet helemaal bij de nobele claim.
Het project klinkt hetzelfde als de Britten praten over het optimaliseren van de V12 biturbo-engine. De prestaties van de sedan groeiden naar 612 PS en 840 Nm, terwijl de coupé op zijn 632-pk bleef. De tweedeurs verhoogde het koppel en biedt nu ook 840 Nm in plaats van de vorige 770. Tot zover gaat het goed, maar daar stopt Rolls Royce niet. De ontwikkelaars willen ook de gasrespons hebben gewijzigd zodat slechts een lichte druk op het rechterpedaal voldoende is om de snelheidsladder tot het einde te beklimmen. Er is alleen maar hoop dat het Britse understatement behouden blijft en dat de zware voertuigen niet zullen veranderen in onrustige voetbalauto's.