inhoud Zichtbaar
In 2022 blijft bij Lamborghini alles hetzelfde. Prestaties, geluid en flitsende styling verder voor veel fascinatie en rijplezier. Maar er is meer.
Corona-en chipcrisis ondanks het hebben Lamborghini In 2021 werd een nieuw hoogtepunt neergezet met ruim 8.400 verkochte auto's, al blijven de Italianen uitsluitend vertrouwen op verbrandingsmodellen. Maar 2022 wordt het laatste jaar voor Urus, Huracan en Aventador zonder geëlektrificeerde alternatieven. Lamborghini is op weg naar het e-tijdperk. Tijdens een reis van de Matterhorn naar het hoofdkantoor in Sant'Agata hebben we veel kunnen leren over deze toekomst en nog veel meer over het heden van het merk.
Ze zijn allemaal leuk
De start is een "Ice Experience" aan de zuidkant van de Matterhorn, waar we voorzichtig driften oefenen met achter- en vierwielaandrijving op ijzige open ruimtes. De Huracan Evo Coupé laat zich in dwarse rijmodus met verbazingwekkend gemak door het bochtige pylonenparcours leiden. Een voorzichtige voet op het gaspedaal en een vaardige timing bij het sturen zijn voldoende om de bot, die wordt ondersteund door besturingselektronica en variabele krachtverdeling, op koers te houden.
We rijden speels achtjes met de achterkant dwars gepositioneerd en 360 graden draaien. De achterwielaangedreven Huracan STO is totaal anders, want hij steekt zijn achterkant stoutmoedig opzij zodra je gas geeft en schenkt de bestuurder meteen een brede grijns. "Als het een Lambo is, dan die!" schiet me ineens te binnen. Maar de RWD Huracan heeft een professionele buttometer nodig om hem op dezelfde manier door het parcours te loodsen. Bij de 360 graden pirouette komt bijna iedereen vast te zitten op het 180 graden punt. Spelen met het gas en sturen vraagt hier beduidend meer precisie.
Aan de rand van het ijsoppervlak staan enkele Urus en sportwagens klaar om te vertrekken. Huracan en Aventendor zijn snel uitverkocht, de SUV's blijven waar ze zijn. Het zijn de platte power wedges die het Italiaanse merk zo fascinerend maken en de fraai gemaakte SUV doen verbleken in vergelijking. De Urus is een belangrijk model voor Lamborghini. Meer dan de helft van de verkopen is toe te schrijven aan de V220.000-auto, die ruim 8 euro kost, en enkele klanten van het zware schip kochten later ook een Huracan. Aan de andere kant werkt het niet andersom. Wie voor een Lamborghini-sportwagen kiest, zal de Urus over het algemeen mijden.
Nog geen exacte tijd
Lamborghini staat op een kruispunt. Er is nog geen alternatief voor de verbrandingsmotor, maar in 2023 gaan de Italianen de elektrische toekomst tegemoet. In eerste instantie zullen hybride aandrijvingen worden gebruikt voor alle modelseries. Een puur elektrisch aangedreven serie staat dan gepland voor de tweede helft van het decennium. U wilt het exacte jaar niet vastpinnen. Misschien 2028. De Italianen willen in ieder geval rustig de tijd nemen met hun eerste E-Lambo, die zeer waarschijnlijk een 2+2-zitter wordt. De relatie tussen prestatie en actieradius moet goed zijn. Misschien over een paar jaar, dan moeten de e-drive en batterijtechnologie voldoen aan de hoge eisen van het merk.
Voor de Huracan STO met achterwielaandrijving is een bekwame hand vereist 
De achterkant van de Huracan STO breekt makkelijk uit, daarna opvangen is niet altijd makkelijk
De lat ligt in ieder geval erg hoog voor Lamborghini, zoals blijkt uit een ritje met de Huracan STO over bochtige bergwegen. De STO is een brutaal beest met een machtige achtervleugel, keihard chassis, extreem licht en 470 kW/640 pk. Met een matte afwerking in olijfgroen, fijn bewerkte carbon onderdelen, delicate lichtgewicht wielen en de volumineuze uitlaatpijpen, maakt hij indruk. Binnenin geeft de cockpit in racestijl de bestuurder het gevoel in een straaljager te zitten.
De technische nabijheid van de Audi R8 werd slim weggewerkt. Het mechanische gezoem van de motor wijst duidelijk naar de Duitse oorsprong, maar het virtuoze en wilde geluid uit de uitlaatpijpen draagt een Italiaanse signatuur. Als je bij het rijden in een tunnel een versnelling of twee terugschakelt met de linker schakelpaddle achter het stuur in Trofeo-modus en de 5,2-liter V10 voorbij de 5.000 tpm laat toeren, veroorzaakt dat een aangename rilling. In de hybride toekomst zal Lamborghini het geluid blijven cultiveren dat zo belangrijk is voor de merkidentiteit, maar dat zal met het puur elektrische model niet meer mogelijk zijn.
Op de bochtige bergwegen demonstreert de STO op indrukwekkende wijze zijn vaardigheden. De besturing, die niet wordt beïnvloed door rij-invloeden, korte schakeltijden, de krachtige stuwkracht - dit biedt potentieel voor verslaving. Gezien de compromisloze hardheid van het chassis en de vele ijsgaten in het asfalt heb je echter snelheid genoeg.
De grote biedt veel comfort
De daaropvolgende rit in een vierwielaangedreven Huracan-coupé in de normale wegmodus ervaren we als een echte zegen, met een constant hoog dynamisch rijniveau. In vergelijking met de STO waan je je bijna in een Gran Turismo, die dankzij vierwielaandrijving meer veiligheidsreserves biedt. De Urus laat ons echter zien hoeveel comfortabeler een Lambo kan zijn. Van de grens met Zwitserland leidt het pad ons eerst door de Valle d'Aoste naar Forte di Bard, dat ooit als decor diende voor de Avengers-film "Age of Ultron".
De Lambo SUV ziet er ook uit als een fort, maar is toch extreem mobiel. De 478 kW/650 pk sterke vierliter V8 biturbo zorgt in combinatie met een 8-traps automaat en vierwielaandrijving voor een verrassend levendige voortstuwing van de 2,2-tonner. 3,6 seconden voor de sprint naar 100 km/u en een topsnelheid van 305 km/u spreken voor zich. Zijn behendige bediening doet ook het royale formaat en het hoge gewicht snel vergeten. Als de "Corsa" -modus wordt geselecteerd via een kleine plastic hendel genaamd "Tambour", sputtert, knalt en schiet de comfortabele reus uit zijn Akrapovic-uitlaatsysteem als een brute racewagen.
Sportiever wordt het niet
Een daarvan beleven we dan op het laatste stuk van de snelweg naar Sant'Agata, want vanaf de Urus klimmen we een paar verdiepingen naar beneden in de Aventador SVJ. Hij belichaamt als geen andere auto het DNA van de sportwagenfabrikant. Het is lang, breed, plat. Zijn dramatische luchtroosters, machtige staartstukken en opvallende vleugeldeuren zorgen voor een bijzonder spectaculaire verschijning. Binnenin ontbreekt het aan hoofdruimte, verstelmogelijkheden voor de stoelen en zicht op het achterliggende verkeer.
Kijkend naar de verouderde cockpit, die eruitziet als in elkaar geplaveid uit oude Audi-onderdelen, kun je ook raden dat de vechtstier jaren geleden zijn hoogtepunt heeft bereikt. Maar dan is er nog de vrij ademende 6,5-liter twaalfcilinder met een belachelijke 566 kW/770 pk, die net zo brutaal duwt als het koetswerkontwerp doet vermoeden. Vierwielbesturing en aandrijving helpen het immense vermogen om te zetten in maximale voortstuwing. Het geluid is heel anders dan Urus en Huracan. Hier klinkt de motor meer mechanisch, grover, doet denken aan een onweersbui die weerklinkt uit luidsprekers met een defect membraan. Wat nog verbazingwekkender is, is dat het chassis bijna comfortabel aanvoelt in vergelijking met de Huracan STO.
Aangekomen bij de fabriek van de sportwagenfabrikant springen de zonnepanelen op de daken en de laadpalen op de bezoekersparkeerplaatsen in het oog. Hoewel de invloed van deze zeldzame soort, die zelden door zijn eigenaren wordt gedreven, op het klimaat nog klein is, willen de Italianen hun inspanningen opvoeren om het klimaat te beschermen. Dat is ongetwijfeld nodig, maar ik word er wel een beetje nostalgisch van.