Bestuurders van grote auto's worden vaak verondersteld te denken, te pronken of zelfs subliminale agressiviteit. VolvoEigenaar haalt deze vooroordelen deken. Te goed is het imago van het beveiligingsgeobsedeerde en gezinsvriendelijke merk, dat ook afkomstig is uit het super sympathieke Bullerbü-land Zweden. De XC90 rijdt ook op de Noordse golf, bijvoorbeeld met mooie blauw-gele vlaggen in het interieur. Als gevolg daarvan kan het vlaggenschip van Volvo zelfs als een SUV-scepticus alleen maar glimlachen met een glimlach - zelfs als het eigenlijk een echt blok auto is.
Waar Duitse luxe SUV's vaak denken dat ze hun beruchte overgewicht moeten compenseren om een vermeende sportiviteit te markeren, is de Volvo-misleidingsmanoeuvre niet nodig. De auto is zelfverzekerd omvangrijk met zijn bijna vijf meter lengte en doet geen poging om hem te verbergen. De daklijn valt evenmin van achteren af, noch verdelen de gebruikelijke lichte randen of karakterlijnen het blad in optisch gemakkelijk te eten snacks. De XC90 ziet er bijna monolithisch uit, is van buitenaf al een belofte van interne grootte.
En de verwachting is vervuld. Niet alleen omdat de heldere vormen het volume van de passagiersruimte groot houden. Maar ook omdat de Zweed een constructief voordeel heeft: dwars gemonteerde motoren. Normaal monteren autofabrikanten in de grote voertuigklassen hun motoren in de lengterichting in de rijrichting, zodat zelfs lange zescilinder- en achtcilindermotoren onder de beperkte breedte van de motorkap passen - en uitsteken in de passagiersruimte. Op de prestige motoren doet Volvo afstand van zelfvertrouwen, compenseert het gebrek aan verplaatsing beter door turbo's en compressoren. Een gedurfde stap, want in de luxeklasse tellen kwartetwaarden zoals het aantal cilinders en motorgrootte nog steeds veel verder dan de tabellen van de stamgasten. Noordse understatement.
Voor de XC90 gaat de rekening gewoon door. Zowel het ruime interieur, dat comfortabele ruimte biedt voor maximaal zeven passagiers, als de dubbel geladen 2,0 viercilinder met 235 kW / 320 PS, die momenteel de top van het assortiment benzinemotoren van het merk markeert. Soortgelijke kleine krachtpatsers zijn ook bekend van andere fabrikanten; Maar daar moeten ze vooral compacte sportsedans op draf meenemen. Dat ze ook een grote SUV-soeverein in beweging brengen, is nieuw. Je mist tenminste de twee ontbrekende cilinders in de XC90 niet. De kleine motor ontwikkelt een grote trek, maar hij gedraagt zich nooit gespannen of luidruchtig opdringerig. Krachtig en gekweekt als een zescilinder duwt hij de grote auto naar voren, ondersteund door een zacht schakelende achttrapsautomaat. Beide maken van de Volvo een voorbeeldig soeverein, ontspannen zweefvliegtuig.
Een consumptiewonder is de grote SUV maar niet ondanks het geredde cilinderduo. De prospectuswaarde van 8,0 liter bereikt de machtige Allrader, zelfs niet rudimentair. Zelfs als de XC90 soepel en gelijkmatig wordt verplaatst op basis van zijn karakter, geeft de boordcomputer na 100 kilometers ongeveer drie liter meer weer. Over het algemeen zou daarom voor de meeste klanten een van de viercilinderdiesel de betere keuze zijn - zelfs als de prestaties van auto-ontstekers lichtjes dalen. Maar de XC90 is sowieso geen auto voor de cavalier start bij de verkeerslichten of de beste tijden op de Nordschleife.
Dat de grote Zweed zich meer bezighoudt met de ontspannen reis dan met de snelle aankomst, blijkt ook uit het uitzonderlijk smaakvol ingerichte interieur. Waar de concurrentie vaak een bizarre mix is van techno-kitsch en boerenhout comfort heerst, vertrouwt het op koele elegantie met openporig hout, mat metaal en zacht leer. Origineel zijn de kleine Zweedse vlaggen van stof, die als een merklabel in de rugleuningen zijn genaaid, waar ze liefde voor detail en Scandinavische kwaliteitsbelofte suggereren. Ten minste wat betreft afwerking, uiterlijk en gevoel, voldoen de cockpit en de achterkant volledig aan de premium belofte van het merk. Alleen het nieuwe besturingssysteem kan het niet altijd helemaal bijhouden. Hoewel het stijlvolle grafische oppervlak in de iPhone-stijl en het slimme slimme menu, maar tijdens het rijden, trekken de kleine, donkere lettertypen en de overvloed aan bedieningsoppervlakken op het hoge formaat scherm de aandacht van de bestuurder meer dan nodig. De enigszins obscure en trage stembesturing is geen grote hulp.
Het komt erop neer dat de Volvo zich moet verbergen voor elke concurrent in de luxe SUV-klasse. Optisch onafhankelijk, smaakvol ingericht en uitgerust met uitgebreide technologie, voldoet het aan de onofficiële premium definitie. Toegewijde bestuurders nemen vaker hun toevlucht tot de modellen van BMW en Porsche, maar wie waarde hecht aan comfort voor de auto, krijgt toegang tot de Volvo. Vooral als je nog steeds sympathie hebt voor Zweden. En minstens 49.400 Euro (voor de topbenzine is zelfs 57.700 Euro verschuldigd) aankan.
