Vandaag een klein stukje gereden in de “nog” huidige Mitsubishi Outlander. Dankzij het Rockford Fosgate-geluidssysteem waren deze 150 km en een beetje muziek genoeg om me weer het gevoel te geven dat ik 18 jaar oud was.
Dan. Met open ramen door de nacht gejaagd, altijd gedreven door de zware bas van de Dr. Albanië CD. Of was het Ace of Base? Het was luid en het was een simpele beat.
Maar dat waren de warmste nachten. In die tijd.
Vandaag heb je het geluid waarmee je destijds indruk wilde maken op de middelbare scholieren, in een volwaardige gezinsstationwagen en veel bodemvrijheid. In tegenstelling tot vroeger hoeft de auto niet verder naar beneden, maar verder omhoog. In plaats van dat de 16V GTI op de vooras trilt, glijdt u op de koppelstoot van de dieselmotor en laat u de automaat het ploegenwerk doen.
Wat is de Mitsubishi Outlander eigenlijk? Terwijl ik mijn vrouw en onze hond in het bos afzette, kwam er een passend beeld in me op: “Een stoere hond”. En ergens past het wel. Met de standaard vierwielaandrijving, de banden met een doorsnede van 70 en de bodemvrijheid waarmee je rustig de Rubicon kunt oversteken, trekt de Outlander zichzelf het drassige veldpad versierd met boze stenen op . En hij doet het met een kalmte die wordt overgebracht op de chauffeur en je krijgt het gevoel dat een ‘stoere hond’ je hierheen rijdt – over een route die voor normale stationwagons een veilige oliecarterafvoer zou betekenen.
Tijden veranderen. Vroeger kon het niet diep en hard genoeg zijn, maar tegenwoordig is men blij met de veelzijdigheid van het vervoermiddel. De muziek bleef. Dankzij het Rockford Fosgate-systeem trilt mijn maag vandaag weer, net als vroeger.
Hé jij stoere hond, laten we nog een rondje varen... laten we eens kijken wat er vandaag gebeurt in het centrum voor volwasseneneducatie...