Het ontwerp? Een moderne supersportwagen, uiteraard met vleugeldeuren. Het optreden? Enorme 925 pk uit vier elektromotoren. De techniek? Volgens de krant revolutionair.
Nano Flow Cell Quant e
In Genève heb ik weinig aandacht besteed aan het conceptvoertuig. Maar het blijkt dat ik meer tijd had moeten nemen. Het ontwerp van Hoeveel e me niet bijzonder raakte, een supersportwagenontwerp, een lange motorkap, een strakke staart en een enorme vleugeldeur. En dus niets dat je niet tientallen keren op elk autosalon gepresenteerd krijgt als de toekomst van sportwagens.
De technologie is echter interessant. Niet vanwege Hoeveel e wordt aangedreven door elektromotoren met een vermogen van maar liefst 925 pk. Nee. Niet vanwege de beoogde topsnelheid van 380 km/u of de acceleratie van 0 naar 100 km/u in slechts 2.8 seconden. Fantastische waarden en topprestaties behoren tot conceptstudies, zoals de kaasfondue naar Zwitserland. In tegenstelling tot de rijke voedingswaarde van het Zwitserse nationale gerecht, zijn conceptstudies vaak niet bijzonder succesvol als het om de serie gaat en blijven fabelachtige waarden fabelachtige waarden.
Het idee van stroomopwekking is interessant. De Hoeveel e wordt aangedreven door elektromotoren met een enorme honger naar elektriciteit. Pure batterijtechnologie is geen alternatief. Dan blijft de brandstofcel of “flow cell” over.
Doorstroomcel – de technologie
En hier verlaat ik mijn onderwerpgebied en help ik mezelf met Wikipedia:
De (redox)stroom batterij of Redox-stroomcel (Rood voor Reduktion = opname van elektronen, Ox voor oxidatie = vrijkomen van elektronen) – ook meer in het algemeen vloeibare batterij of natte kamer - is een uitvoering van een accumulator. Het slaat elektrische energie op in chemische verbindingen, waarbij de reactanten worden opgelost in een oplosmiddel. De twee energie opslaande elektrolyten circuleren in twee afzonderlijke circuits, waartussen door middel van een membraan ionenuitwisseling in de cel plaatsvindt.
Schema van een redox flow cell (Redox Flow Cell) met de bijbehorende elektrolytcontainers. In de eigenlijke elektrochemische cel worden opgeloste stoffen gereduceerd of geoxideerd; de chemische omzetting in de cel wordt aangegeven door het kleurverloop. De oplossingen worden opgeslagen in tanks die aanzienlijk groter kunnen zijn dan de elektrochemische cel.
Vanwege de complexe constructie in vergelijking met een eenvoudige batterij, die minimaal twee pompen nodig heeft om de elektrolyten te laten circuleren, zijn flowbatterijen niet geschikt voor het opslaan van elektriciteit voor kleinverbruikers, dus niet voor mobiele elektronica en niet voor thuisgebruik. Voor grotere opslagsystemen, bijvoorbeeld in verband met een windmolenpark, zijn ze waarschijnlijk geschikter dan bijvoorbeeld lithium-ionbatterijen, die altijd dure organische elektrolyten bevatten, terwijl stromingscellen kunnen worden gebouwd met goedkope waterige oplossingen. De geschiktheid van de redoxflow-batterij voor elektromobiliteit wordt nog onderzocht; het voordeel hiervan zou zijn dat het mogelijk zou zijn om de batterij te vullen met vloeibare elektrolyt, vergelijkbaar met het tanken met brandstof vandaag. De energiedichtheid van dergelijke systemen voor elektrische auto's is echter nog niet hoog genoeg om hooguit geschikt te zijn voor busvloten. Het meest gebruikte en daarom belangrijkste type doorstroomcel is de Vanadium Redox-accumulator.
De redox-stroomcel is eigenlijk met de Brandstofcel, maar ook gerelateerd aan de accumulatoren (elektrochemische omkeerbaarheid). De celspanning is door de vergelijking van Nernstgegeven en ligt tussen 1,0 en 2,2 V in praktische systemen.
Bron: http://de.wikipedia.org/wiki/Redox-Flow-Zelle
Dat klinkt allemaal ontzettend spannend. Een e-mobile met een actieradius van 600 km, in het geval van de Hoeveel e ook nog steeds met kracht tot het punt van breken. En het moet kunnen worden opgeladen bij benzinepompen die de inhoud van de elektrolytcontainers verwisselen. Het grootste nadeel van het concept tot nu toe? Zodat er voldoende capaciteit is, de Hoeveel e Hij vervoert twee tanks van 200 liter en heeft dankzij even krachtige elektromotoren een leeggewicht van 2.3 ton.
Is Flowcell de toekomst van e-mobiliteit?
Ik heb geen idee. Waarschijnlijk is de technologie destijds ontwikkeld door NASA, maar tot nu toe zijn er alleen stationaire toepassingen voor deze technologie. En ook al doet de stroomceltechnologie de batterijtechnologie van elektrische voertuigen oud lijken, er moet eerst een infrastructuur worden opgezet. En zo is het hele concept niet meer dan een - toegegeven - zeer interessante vingeroefening van de Zwitserse uitvinder en kunstenaar Nunzio La Vecchia. Maar het is meer door tot nu toe minder duurzame projecten in gedachten gebleven.
De Quant e zal dus waarschijnlijk blijven wat hij is: een conceptvoertuig.
Dankzij Fabian vertelde hij me over de Quant e!