Alfa Romeo geniet een cultstatus onder automobilisten - als je geen Alfa hebt gereden, ben je ook geen petrolhead. De Alfa Romeo Giulietta komt op de proef met ingrediënten die een sterk polariserend effect hebben op zo'n emotionele auto: dieselmotor en transmissie met dubbele koppeling. Een Alfa zonder koppelingspedaal - voor deze combinatie moest de Italiaanse fabrikant uit Turijn in het verleden tegen een stootje en daarom wordt geprobeerd om de technische vooruitgang van automatisch schakelen zonder koppelomvormer te gebruiken om een nieuwe start te maken in deze discipline met behulp van twee koppelingen.
Maar laten we ons eerst richten op de uiterlijke kenmerken voordat we diep in de techniek duiken, want: vallen voor de Giulietta is niet moeilijk. In vergelijking met zijn voorgangers is de moderne Giulietta niet langer een sedan, maar een klassieke compacte auto, maar hij verliest niets van zijn aantrekkingskracht. Zoals typisch voor Alfa, wordt de voorkant gedomineerd door de driehoekige radiatorgrille. Aan de rand bevinden zich de meer afgeronde, langwerpige koplampen. Tussendoor valt de motorkap er mooi af. Het zijaanzicht is daarentegen minder spectaculair en wordt vooral gedomineerd door de 18-inch modellen in klassiek Alfa-design. Aan de achterzijde valt vooral de afscheurrand tussen de spiraalvormige LED-achterlichten en het uitlaatsysteem aan beide zijden op en geeft de Giulietta een krachtige uitstraling. Vreemd: terwijl ik de Giulietta in het begin eigenlijk altijd als "gewoon heel mooi" beschouwde, groeide mijn genegenheid in de loop van de twee weken van de test. Ondertussen hoor ik bijna elke keer als ik in het verkeer in aanraking kom met een Giulietta een lichte "hach".
In het interieur presenteert hij precies wat ik waardeer aan Alfa Romeo: sportieve flair en Italiaanse chic. Je hebt meteen het gevoel in een stijlvolle Italiaanse sportwagen te zitten. Bovendien worden gelukkig niet de gebruikelijke ingrediënten gebruikt, maar worden er oppervlakken in aluminiumlook gebouwd, die echter een donkerblauwe tint hebben. Samen met de felle contrasten en rode accenten is het resultaat een prachtig plaatje in het interieur. De vorm van het dashboard is ook buitengewoon aangenaam en onderscheidt zich van de concurrentie. Ook de fraaie tuimelschakelaars voor voorruitverwarming etc. en de naadloos geïntegreerde radio passen bij de sfeer van het omgaan met een klassieke raceauto. Het stuur met de enorme harde plastic schaal past helemaal niet in het plaatje. Helaas houdt de Italiaan rekening met zwakke punten op het gebied van vakmanschap en ergonomie. Het scherm van het minder moderne navigatiesysteem, met abnormaal slechte stembegeleiding, rammelt en rammelt regelmatig en de stoelen bieden geen zijdelingse steun of een comfortabele zithouding.
De Giulietta vindt echter een goede positie op de weg. Dankzij het sportonderstel met een wat strakkere vering en demperafstelling cirkelt de mooie dame in een vrolijke dans over bochtige wegen. Ze gebruikt haar mooie billen om de bestuurder te plezieren en een glimlach op zijn gezicht te toveren - mits de 225 banden op de vooras op temperatuur zijn, anders is de Giulietta vooral onderstuur. Het chassis biedt nog steeds een goed niveau van comfort, maar zwaait merkbaar, vooral bij lange hobbels. In ruil daarvoor reageert de dieselmotor heel direct op gascommando's. Er is een kleine vertraging waarneembaar terwijl de lucht wordt gecomprimeerd, maar uiteindelijk is de 2-liter diesel zo direct verbonden met het gas dat je precies op het hoogtepunt van de curve vermogen kunt vragen - precies wanneer je het nodig hebt. De diesel profiteert van het feit dat hij een breed snelheidsbereik kan gebruiken en verrassend gemakkelijk te draaien is.
Als je iets wilt aanscherpen, kun je met behulp van de "DNA" rijdynamiekschakelaar overschakelen naar de dynamische modus, waardoor het gaspedaal en de chassiskenmerken worden beïnvloed. Bovendien wordt in het lagere toerentalbereik meer vuldruk opgebouwd en wordt de ESP-regeldrempel verhoogd. Door middel van overboost is dan voor korte tijd 30 Nm meer koppel beschikbaar, dus maximaal 350 Nm, en voldoende voortstuwing. Hoezeer men dieselmotoren in sportgerichte voertuigen ook mag demoniseren: de JTDM-diesel past wonderwel bij de Giulietta, vooral omdat hij de aandacht trekt met een chagrijnige toon in plaats van een storend geratel. Voor deze zeer sportieve oriëntatie van de diesel moet je echter ook drinkgewoonten accepteren die meer op een benzinemotor lijken. Onder de 7 liter kan de Giulietta niet realistisch worden verplaatst testverbruik meer gericht op 10 liter.
Ook de volledig nieuw ontwikkelde TCT-transmissie (Twin Clutch Technology) draagt bij aan het rijplezier. Net als bij de Wolfsburg-competitie in deze voertuigklasse werken twee droge koppelingen voor een optimale krachtoverbrenging. Omdat de koppelingen niet in een oliebad lopen, is het laadvermogen dienovereenkomstig beperkt en precies ontworpen voor het maximale koppel van de Giulietta van 350 Nm. De voordelen hiervan zijn echter het lagere gewicht en de onderhoudsvrijheid. Het schakelen bij het opschakelen gaat erg soepel en aangenaam snel met de TCT. Als je eenmaal gewend bent aan de schakelpaddles, die iets te kort zijn, kun je met de Giulietta veel plezier beleven op bochtige wegen. Bij het terugschakelen werkt de TCT echter niet zo effectief als de concurrentie. De snelheid wordt relatief langzaam aangepast en vervolgens langzaam ingeschakeld. Aangezien dit echter alleen softwareparameters zijn en een kwestie van coördinatie, hoop ik alleen dat FIAT hier meer uren zal investeren en dat daar nog iets zal worden gedaan.
Conclusie
De Alfa Romeo Giulietta toont zich precies zoals je van een doorsnee mag verwachten Alfa Romeo verwacht. Waarom? Ze weet je keer op keer enthousiast te maken. Of het nu met het mooie interieur is of met de nog mooiere buitenschil. De dieselmotor, in combinatie met de TCT-transmissie, zorgt voor veel rijplezier. En toch: er zijn altijd van die stressvolle momenten waarop je het liefst in een andere auto zou willen stappen, want als het om elektronica gaat, toont de Giulietta zich in overeenstemming met alle vooroordelen tegen Italiaanse auto's: het display en de bediening van het navigatiesysteem is één Verschrikking. Iedereen die de Italiaanse taal spreekt, moet het navigatiesysteem zeker naar het Italiaans schakelen en zo de gebrekkige Duitse taalreproductie vermijden. Het audiosysteem kan qua geluid overtuigen, maar speelt bijna alle MP3's af op een USB-stick met een vervormd geluid (het probleem is een te hoog ingangsniveau - hier is een gids voor het oplossen van problemen), nadat een van de drie USB-sticks zonder fouten door het systeem is herkend. Daarnaast is er een zitpositie en zijdelingse steun die een uitgesproken sportieve auto geen recht doen. En toch was het altijd een moment van verwachting als ik wist dat ik meteen op de Giulietta zou stappen en weer met haar van de weg zou gaan genieten. Hij is stoer met zijn sterke karakter, maar biedt veel rijplezier - een beetje lijden is toch niet te veel gevraagd? Maar dat zal alleen worden begrepen door mensen die al in zo'n relatie hebben gezeten - of het nu met een auto of een persoon is.