Als ik auto rijd, is het doel vaak anders dan wat het grote publiek met hun auto doet. Ik rij niet altijd om van het startpunt naar het doel te komen, ik rijd vaak alleen maar om te rijden. Voor mij is autorijden zoiets als een dialoog tussen mij, de auto en de weg.
Soms ontstaan er prachtige gesprekken uit. Vaak heeft deze dialoog de levensvreugde van een carnavalsfeest op het Suikerbrood. Soms zijn de gesprekken tussen de auto, de straat en mij net zo spannend als een ethiekles op de basisschool. Ik kan niet altijd voorspellen hoe deze gesprekken tussen de auto en mij zich zullen ontwikkelen - natuurlijk zijn er verwachtingen. Soms ook angsten, maar uiteindelijk blijft het altijd een verrassing.
De uitstapjes, waar je het heerlijk met elkaar kunt vinden, zijn erg leuk. Als de auto en de weg dezelfde taal spreken, als ik begrijp wat ze me proberen te zeggen, als ik de juiste antwoorden heb voor onze discussie. Dit gevoel is ook te vergelijken met de geboorte van een vriendschap.
Van small talk tot carnaval in Brazilië
Er zijn auto's waarmee ik niet verder kom dan een geforceerd praatje. En er zijn auto's waarin ik een zielsverwant kan vinden. Een vriend, een eerlijke gesprekspartner. Ruimdenkende. Openstaan voor dialoog. Slim. Snel van begrip. Grappig.
De Subaru BRZ lijkt zo'n auto te zijn. Tijdens mijn eerste uitje met de nieuwe Subaru Forester Ik had ook de kans om een paar minuten met de BRZ door te brengen. Nu verschilt de BRZ nauwelijks van zijn tweelingbroer met het Toyota-logo, de GT86. Dus ik ga er maar vanuit dat ik een verfrissende dialoog met de GT86 zou kunnen beginnen.
Kortom, de BRZ en ik komen uit totaal verschillende culturen en ook al houd ik helemaal niet van het sobere interieur van een SUBARU, de pragmatische aanpak heeft voordelen. Het is mogelijk om geheel vrij van invloeden een gesprek te voeren. Focus op de inhoud. Over argumenten en standpunten. Net als bij onnodige lege zinnen, bespaart de BRZ praten over de bush en komt meteen ter zake. En ineens begrijp je elkaar. Tienduizenden kilometers tussen de geboorteplaatsen, twee totaal verschillende culturen en toch, zelden eerder heb ik me zo begrepen gevoeld.
De BRZ spreekt mijn taal, we spreken een dialoog af zonder valse beleefdheid, eerlijk en direct - geen ESP en dubbel netwerk. Ik daag de Japanner uit met zijn grillige boxermotor, hij countert met competentie en blijft vrij van verraderlijkheid.
Ons podium is het rijveiligheidscentrum in Lüneburg, we springen over kleine heuveltjes, rijden de volgende haarspeldbocht in en in de derde versnelling laten we onze zwervers vrolijk naar de rand van de bocht dansen. Het is niet langer een simpele dialoog, het is een samensmelting.
En soms -
- soms begint een liefde met een eenvoudig gesprek.
De foto komt met de gracieuze toestemming van de heer chauffeur Mechthild. Foto: Tobias Heil, geen homovriend van Mechthild