Geen stank.
Het was de uitvinding van de auto die een beslissende invloed had op de ontwikkeling van de economie en de industrialisatie in de 20e eeuw. De auto is een hoeksteen geworden van de moderne samenleving zoals we die nu kennen. De auto is niet alleen de belangrijkste economische factor in de VS. En de auto is de garantie voor individuele mobiliteit, niet alleen hier in de VS - ook hier bij ons. Maar zelfs als de auto veel taken onder de knie heeft en problemen heeft opgelost, stelt hij ons ook voor volledig nieuwe problemen. Wie ooit in een binnenstad als Frankfurt in de file heeft gestaan, begrijpt – op kleine schaal – meteen wat de problemen zijn.
In zijn basisontwerp als individueel vervoermiddel heeft de auto al meer dan een eeuw een aandrijfbron die in de loop der jaren is geëvolueerd, maar nog steeds op dezelfde manier van werken is gebaseerd.
Of het nu een benzine- of dieselmotor is, het zijn fossiele brandstoffen die energie leveren voor onze autonome mobiliteit. De ingenieurs verfijnen en ontwikkelen dit werkingsprincipe al tientallen jaren en zijn doorgedrongen tot efficiëntiegebieden die enkele jaren geleden nog ondenkbaar waren. Er is slechts één probleem dat niet kan worden opgelost: het verbrandings- of expansieproces van diesel, benzine of zelfs gas en lucht genereert emissies.
De manier waarop de brandstofmotor werkt, wordt geassocieerd met een niet onaanzienlijke hoeveelheid verontreinigende stoffen. Een van de grootste problemen is CO², een gasformatie bestaande uit één koolstofatoom en twee zuurstofatomen, die bekend staat als de klimaatdoder. Maar niet alleen de directe vervuiling van het milieu met uitlaatgassen is een probleem van de klassieke expansiemotor, het is ook een probleem van geluidsemissies. Hoe ingenieus de ontwikkelaars ook werken aan de geluidsisolatie, de functionaliteit van de benzine- en dieselmotoren kan niet worden ontkend.
Terug naar onze file in een stadscentrum als Frankfurt, dit betekent voor alle betrokkenen, zowel direct als indirect, dat de lucht die we inademen vervuild is door uitlaatgassen en onze persoonlijke zenuwen worden veroorzaakt door motorgeluid.
Maar er is een oplossing. E-mobiliteit.
Met de i-MiEV heeft Mitsubishi de eerste in serie geproduceerde elektrische auto in de aanbieding die iedereen lokaal bij zijn Mitsubishi-dealers kan kopen. Om er elke dag mee te kunnen rijden.
Ik heb de Mitsubishi i-MiEV in mijn korte test (geleverd door Mitsubishi Duitsland) gedurende 4 dagen zo'n 400 km kunnen rijden en een eerste indruk kunnen krijgen van de nieuwe vorm van CO2-vrij transport.
En er is een duidelijke mening die ik gevormd heb aan het einde van de testrit: "Briljant."
De rit terug van het kantoor naar het Mitsubishi-hoofdkantoor bracht me op een maandagochtend over landwegen en door de steden: Hanau, Offenbach en Frankfurt. Dus het beste testgebied: het Rijn-Maingebied.
vrede. Deze hemelse rust tijdens het rijden is ongebruikelijk voor de eerste meters - maar na een korte tijd, zelfs als een oude petrolhead, mis je de afwezigheid van het gebruikelijke 4-cilindergezoem niet.
Natuurlijk ben ik nog steeds een fan van het geluid van één Lamborghini 12-cilinder of een krachtige brullende V8-motor. Maar - onze brood- en boterauto's zijn auto's met 4-cilindermotoren en als we het niet hebben over de schreeuwende DTM-motoren uit de jaren 1990, dan zijn deze motoren geen muziekinstrumenten, maar zorgvuldig ontwikkelde efficiëntiecomponenten in de evenwichtsoefening tussen comfortabele individuele transport, kosten-batenverhoudingen en noodzakelijke milieuvriendelijkheid.
En nee, dan mis ik, als vriend van emotionele motorgeluiden, het staan in een file, juist dit zoemen, nieten en spijkeren niet meer.
In plaats daarvan ben ik blij met deze rust - en terwijl ik nog steeds voor het rode licht sta in de elektrisch bediende oase van rust, vraag ik mezelf af: waarom moeten we ons eigenlijk een weg door de binnenstad kwellen met verbrandingsmotoren in stilstand & Gaan. Ben je je buren en je eigen zenuwen aan het belasten met luide motoren en verpest je onze eigen ademlucht met uitlaatgassen?
Waarom - als er een andere manier is?
Het rijden met een elektrische auto door stadscentra is op dit moment een geheel nieuwe ervaring. De Mitsubishi i-MiEV, waarvan de onsuccesvolle naam in het Duits een associatie oproept die hij gelukkig niet waarmaakt, is naar mijn mening niets minder dan een mijlpaal in de ontwikkeling van individuele mobiliteit.
In tegenstelling tot voertuigen met hybride aandrijfconcepten is een elektrische auto in staat om volledig CO²-neutraal te rijden. In mijn geval was de i-MiEV gevuld met 400 kW/h 52% groene stroom voor in totaal ca. 100 km. Dat betekent: ik heb 400 km afgelegd zonder even een enkele gram CO² om uit te stoten of anderen lastig te vallen met het geluid van mijn scooter. Geweldig.
Is de i-MiEV tegelijkertijd ook de oplossing voor iedereen? Nee.
Een elektrisch voertuig zoals de i-MiEV is momenteel een puur niche-automobiel. De actieradius van maximaal 150 km per acculading wordt alleen bereikt onder bepaalde omstandigheden (geen volle belasting, geen airco etc., niet te veel licht of ruitenwissers) en dus moet je voor het dagelijks leven een actieradius van rond de 110 km verwachten. Waarschijnlijk is dit ruim voldoende voor 70% van alle automobilisten, omdat we meestal de auto gebruiken om de afstand tussen ons eigen huis en werk te overbruggen. En in deze gevallen is een dagrit van 110 km eerder te veel dan te weinig.
En toch is het de actieradius van ongeveer 100 km die de bestuurder van een e-mobile voor een geheel nieuwe taak stelt. Oma op 250 km afstand bezoeken is geen optie - niet zonder er een korte vakantie van te maken met 6 uur oplaadpauzes.
De Mitsubishi i-MiEV is momenteel één ding boven alles: het bewijs dat elektrische mobiliteit werkt, maar die ontwikkeling is nog maar net begonnen. Laten we eens terugkijken in het verleden van onze geliefde benzinewagens - dus de eerste auto's waren geen oplossing om probleemloos lange afstanden af te leggen. De kwetsbaarheid van de nieuwe technologie was te groot en het netwerk van tankstations te dun. Reizen met de auto is al tientallen jaren een avontuur.
Aangenomen mag worden dat de fase van avontuurlijke reizen en de beperkingen in bruikbaarheid en gebruiksscenario's voor e-auto's beduidend korter zullen zijn dan bij hun voorgangers, de benzinecabines.
Maar totdat er bij elk tankstation langs de snelweg snellaadstations zijn en de batterijtechnologie het plezier van de elektrische auto niet bederft met ongelooflijke prijstoeslagen, zullen een paar generaties zoemende 4-cilindercilinders waarschijnlijk volledig nieuwe efficiëntienormen bereiken.
Zolang e-mobiel als de Mitsubishi i-MiEV een welkome afwisseling in de Allerlei van het dagelijkse vervoermiddel.
Als een pionier van een nieuw tijdperk zullen de i-MiEV en zijn identieke zustermodellen Peugeot (iOn) en Citroen (C-Zero) wat basiswerk moeten doen totdat het bij alle rode lichten wordt opgeroepen: "Geen benauwdheid."
Dit rijrapport verscheen oorspronkelijk op: http://www1.die-testfahrer.de/mitsubishi-i-miev | Voor de tijd dat ik op vakantie ben, wilde ik je niet alleen laten. Vandaar een remake van mijn favoriete rijverslagen! Soms veranderde ik de zinsbouw, verwijderde typefouten en voorzag hen van verse foto's.. er gebeurt zo veel! . 🙂
En trouwens, het artikel van collega Fabian Mechtel is echt het lezen waard: "Vol gas - de Mitsubishi i-MiEV"