"Wat voor nut heeft de beste limousine ter wereld als een slechte bestuurder achter het stuur zit?" Andi McCann hoeft niet veel meer te vragen om zijn werk te rechtvaardigen. Omdat de keurige Brit van in de veertig een hoofdinstructeur is Rolls-Royce en, zoals waarschijnlijk de meest vooraanstaande rij-instructeur ter wereld, zorgt ervoor dat de sublieme rit achter een fantoom of geest geen fiasco wordt alleen omdat een leek aan het stuur vooraan zit. De man vliegt het hele jaar door over de hele wereld, instrueert hotelpersoneel in Hong Kong, traint privéchauffeurs in Panama of instrueert het personeel van jonge miljardairs in Beijing in de kunst van het besturen van voertuigen.
Hij is in een bepaalde traditie. Geloven McCann, werd de fabrieksopleiding voor chauffeurs uitgevonden door niemand minder dan oprichter van het bedrijf, Sir Frederick Henry Royce. "Destijds ging het echter allemaal om het besturen van voertuigen", geeft McCann toe. Omdat Royce al snel besefte dat een auto slechts zo goed is als zijn bestuurders en daarom vroeg in zijn training investeerde. "Deze ontdekking gaf Rolls-Royce ook een reputatie voor niet-aflatende betrouwbaarheid."
Terwijl de motorsmering en bandenspanning tegenwoordig door de elektronica worden bewaakt, heeft zelfs een fantoom zoiets profane als de onderhoudsintervalmeter, die de technische diensten van de bestuurder concentreert op incidenteel tanken en de felle strijd tegen kiezelsteen op de verf McCann wijdt zich aan zeer verschillende kwaliteiten in zijn cursussen. En hij houdt zich minder bezig met voertuigcontrole. Hoewel de professionele atleet voor andere merken al racers heeft getraind en heel goed weet hoe hij een auto in het grensgebied moet verplaatsen. Maar u zult geen rijstrookwisselingen ervaren met piepende banden, volledig remmen en bochten nemen tijdens drift tijdens de Rolls-Royce rijopleiding, wat alleen op uitnodiging kan worden gedaan. McCann onderwijst de middelbare school van autorijden en veredelt chauffeurs aan chauffeurs - het is niet voor niets dat de Britten deze training het 'witte handschoenen'-programma noemen.
Natuurlijk begint hij zijn lessen met een paar opmerkingen over etiquette, praat hij over stiptheid, een onopvallend parfum en het juiste uniform. Maar met de aanwijzingen voor de juiste kleding is het niet gedaan. "Een donker pak maakt van een taxichauffeur geen privéchauffeur, ook al is het zo goed gesneden", zegt McCann. Alleen wanneer een goede chauffeur "scherp en moeiteloos" is, is hij ook een goede chauffeur: "Nauwkeurig, nauwkeurig en toch even onopvallend als een goede geest die er eigenlijk niet is."
Het perfecte uiterlijk begint - dat zou vanzelfsprekend moeten zijn - met een tijdige aankomst: "Drie minuten van tevoren is precies op tijd." Dan voelen de passagiers zich niet gehaast en hoeven ze zich nog steeds geen zorgen te maken over waar de auto is , Maar een goede chauffeur heeft zichzelf en zijn auto van tevoren perfect voorbereid op de rit, zegt McCann: Je kent de route, idealiter gesproken met de portier van het hotel en de achterkant voorbereid voor de passagiers: "In de bekerhouders of in de bar is de favoriete drank van de gasten, er is de ideale feel-good temperatuur. En natuurlijk zijn de ventilatieopeningen en de temperatuurschalen in de cockpit in perfecte symmetrie. "
Met de nadering van de gasten beginnen de belangrijkste seconden van de reis, zegt McCann. “Omdat het de eerste indruk is die welzijn en wee bepaalt.” In slechts enkele ogenblikken moet de chauffeur de stemming doorgronden, een vertrouwensband opbouwen met een beetje geklets en zijn passagiers voorzien van de belangrijkste informatie over rijtijd, weer of dagelijkse routine. "Tijdens deze 30 tot 60 seconden houd je direct oogcontact via de spiegel", zegt de PS-professional. "En als er geen reactie van achteren komt, draait u de achteruitkijkspiegel demonstratief naar het plafond en garandeert u de passagiers letterlijk hun privacy in één oogopslag."
Maar één goede chauffeur zorgt niet alleen voor gasten en drankjes en heeft zich voorbereid op allerlei gespreksonderwerpen. Hij moet zelfs aan de bagage denken: hij laadt deze altijd onder de ogen van de eigenaar, zorgt ervoor dat alles echt aan boord is en heeft, indien nodig, een kleine doek bij de hand, zegt McCann. Een Rolls-Royce-chauffeur rolt nooit de koffers van zijn klanten over het asfalt uit angst voor straatvuil, zelfs niet als ze zo zwaar waren. Maar als hij nog steeds vuil op de wielen ontdekt, veegt hij het af met deze doek voordat hij lelijke sporen achterlaat in de hal van de klant of erger, in de kofferbak van de limousine.
Naast een kleine zijden sjaal heeft de wereldchauffeur altijd een tweede accessoire bij de hand, tenminste wanneer er vrouwen aan boord zijn, zegt McCann: "Een paraplu." Niet vanwege het uitzicht op de wolken. Maar vanwege het uitzicht op de kalveren. Omdat het een beetje vaardigheid en de hulp van een heer vereist, als vrouwen vooral zonder inzichten damesachtig van de achterkant van een fantoom zouden willen opstaan. In dergelijke gevallen opent McCann niet alleen beide koetsdeuren tegelijkertijd, maar ook een grote paraplu, waardoor een ondoorzichtige 'cocon van intimiteit' ontstaat die Hollywood-sterren op hoge hakken en feestjurken evenveel waarderen als vorsten in statige gewaden. "Alleen de paparazzi vervloeken me elke keer," lacht de luxe rij-instructeur.
Vooruitziend rijden, een granieten sereniteit en altijd de perfecte balans tussen absolute discretie en onopvallende rijzorg - maar McCann houdt niet op bij zijn "White Gloves" -cursussen. De meest vooraanstaande rij-instructeur ter wereld kijkt zelfs onder zijn voeten en predikt de keuze van de juiste schoenen voor hen: "Natuurlijk met dunne lederen zolen." Want als je op rubber rijdt, heb je niet alleen te weinig gevoel in je voet, je kunt niet versnellen en remmen Dosis genoeg en zwem dus niet met de vereiste zachtheid door het verkeer. Bovenal kan een rubberen zool piepen op de pedalen, klaagt de instructeur. "En omdat in een Rolls-Royce zelfs de klok niet tikt in zo'n voertuig, anders zou het absolute rust en stilte zijn."
Auteur: Benjamin Bessinger / SP-X