inhoud Zichtbaar
De Zwitsers hebben het beter. Ik schreef dus een paar weken geleden en verwees naar een heel bijzonder soort ‘Sportwagenweek’. En nog een paar kleine dingetjes.
En ook al claimt Zwitserland volledige bevrijding van het snelle plezier, de Zwitsers kunnen het niet helpen dat ze opmerken: waar veel verboden is, is ook veel plezier. Naast de bijna kwaadaardige beperking van humane landwegsnelheden, is er de zondige verleiding van de prachtige Alpenpassen. Een speciaal soort dilemma, een echt luxeprobleem. Heerlijke wegen, passen, de ene bocht volgt op de andere. Van serpentijn tot serpentijn. Dat vraagt bijna om een bijzonder rijgedrag.En als een Alfa Romeo 4C met zijn 240 pk sterke turbomotor de zwakste vertegenwoordiger is van de hele horde, dan heb je echt een luxeprobleem.
#radical14 - Mijn introductie
Maar terug naar het begin: enkele jaren geleden richtten de twee Zwitserse petrolheads Peter Ruch en Markus Chalilow het online magazine radical-mag.com op, een antithese van motormagazines die niet altijd licht verteerbaar is. En omdat Zwitserland geen eigen auto-industrie heeft, tonen de twee ook geen enkele consideratie. In tegenstelling tot wat voor ons volkomen normaal is geworden. Bij Audi krijgt men het een beetje koud als Peter zijn feitelijke perfectie rond de tornadolijn voor de Audi TT vouwt en de Alfa 4C tot een lustobject stileert.
# radical14 – Toen het erom ging het onderwerp autopassie in een compacte vorm te brengen, om te filosoferen over de passie voor auto’s, weg van de trivialiteit en banaliteit van gemeten waarden, organiseerden de twee Zwitsers een ‘wie is wie’ van de huidige vierwiellegendes . Viercilinder turbo-, atmosferische V8-, zescilinder-, boxermotoren, lijnmotoren en - inkt ze organiseerden zelfs een elektromotor. Plus een bonte mix van petrolheads. Beleef overdag de bergpassen van Zwitserland, vermijd de snelheidscontroles en filosofeer 's avonds bij bier en braadworst over de nieuwe bevindingen. Een goed idee. Ik moest erbij zijn.
En de Alfa Romeo 4C was echt de zwakste vertegenwoordiger. 240 pk is net niet genoeg om de concurrentie aan te gaan met de Porsche 911 GT3, Ferrari 458 speciale, McLaren 650S, Corvette C7, Jaguar F-Type en collega's. Of is het?
Naast de - ondubbelzinnige - helden van mengselvernietiging hadden zich ook underdogs verzameld voor de #radical14-week. De Subaru WRX STi - pas sinds kort door mij bestuurd, de altijd wellustige sportjongen uit München, nu met een nieuwe naam (M4), een Tesla Model S en de vermeende killer-verrassing van de radicale week: de Volvo Polestar V60.
Mijn agenda in september zat bomvol, dus radical14 was voor mij maar een dagje Zwitserland. Desalniettemin zou het genoeg moeten zijn om oude vrienden te ontmoeten, nieuwe vrienden te maken, je eigen horizon te verbreden en trouwens een paar oude gezichten te ontmoeten. Ik heb BMW M4, Volvo Polestar en Tesla Model S net zo weinig gereden als McLaren 650s en Subaru WRX STi.
#radical14 – mijn persoonlijke introductie
Porsche 911 GT3 versus Ferrari 458 speciale
De ultieme combinatie. Enerzijds de maatstaf, de ultieme sportwagen, perfectie op wielen. De waanzin van Zuffenhausen heeft een naam: GT3. De klassieke zescilinder boxer draait zijn hart uit. De sportbanden geven je de kleur van het asfalt in alle grijstinten en tinten. De zitpositie integreert u tussen de transmissie met dubbele koppeling en dubbele draagarmen. Je maakt deel uit van de sportwagenbenchmark. Te snel? Theoretisch zou dat altijd kunnen. Maar je eigen ontoereikendheid, je eigen imperfectie, verhindert dat je binnen een dag de grenzen van de GT3 opzoekt. Op de openbare weg in ieder geval. Je kunt simpelweg niet zo rijk zijn om de draconische boetes van de Zwitserse politie te betalen voor 'snel rijden' in Porsche GT3-stijl. U kunt dus gewoon genieten van de precisie van de besturing. Deze chirurgische perfectie waarmee de versnellingen worden geschakeld en je je opwinding onder controle houdt terwijl je luistert naar het zagende boksergeluid.
En de 458 special? Hij kan alles nog beter.
Ja, dit artikel is slechts een introductie. Daarom: later meer!
Corvette C7 versus Jaguar F-Type R Coupé
De fijne Engelsman en de ruige Amerikaan? Je kunt die twee niet echt vergelijken, toch? Is dit zoiets als Pepsi vs Earl Grey? Niet eens in de buurt. Zelden waren twee auto's meer gelijk. Niet alleen omdat beiden met een dikke V8 op de proppen komen. Het idee achter de twee is ook vrij gelijkaardig. Slechts één is al zoveel volwassener. Veel soevereiner. De kracht uit de speed kelder? Ze hebben allebei. Dat gebonk uit de uitlaatpijpen? Je kunt het op elk moment provoceren. Het is een heel eenvoudig recept dat de twee compleet belachelijk maakt of elkaar diep in de harten van de gevangenen drijft. Schenk aan de voorkant veel Superplus in, laat het door de potten gorgelen en uiteindelijk trommelt het uit de eindpotten terwijl het middenrif wordt gemasseerd. Terwijl de één het in stijl aanpakt, probeert de ander het op het niveau van het dronken proletariaat.
Ironisch genoeg baant de Amerikaanse jongen zich een weg naar het hart van de piloot met V8-geluidsdominantie en zuivere manieren. De Jaguar met zijn supercharged V8, de elektronisch veroorzaakte proletarische programmering en het saaie vermogen is gewoon uitputtend in zijn dynamische rijprogramma's. Recht vooruit? Daarvoor duwt de 680 Nm sterke supercharged V8 simpelweg te hard. over? Constante. Luidruchtig? voortdurend. Zodra de Kö op en neer gaat, ervaar je het plagende geluid van de geprogrammeerde misfires en dan is het ook goed. Door de Alpen slaan? De Amerikaanse jongen van alle mensen kan dat op een veel aangenamere manier doen. Zonder supercharger - met 460 pk maar slechts 90 pk zwakker en met 630 Nm ook niet met veel minder druk aan het werk - gaat zijn atmosferische motor - in combinatie met de handgeschakelde 7-versnellingsbak - op een heel andere manier van start. Je kunt de Amerikaanse jongen op een lineaire, voorspelbare en gecontroleerde manier laten vliegen. Aan de andere kant dendert de Engelsman – uitgerekend de Engelsman die zo voornaam is in zichzelf – als een dronken profvoetballer over het veld.
Maar ook aan deze twee – later meer.
BMW M4, Subaru WRX STi, Tesla Model S, Volvo Polestar, McLaren 650s
Niet gereden tijdens het #radical14 evenement. De WRX STi Ik ken het al goed en zal daarom een replica schrijven van Peter's artikel over de WRX STi. Dan zoveel kritiek als Peter vond - de Subaru heeft naar mijn mening niet verdiend. De McLaren 650s ken ik ook al. Een meedogenloos goede auto. Maar de versie die naar het evenement was gestuurd, arriveerde in Zwitserland met klemmen in de cockpit. Kuipstoelen waarvan ik zeker weet dat ze geweldige zijdelingse steun zouden bieden als ik met mijn achterste erin had kunnen komen. De Engelsman viel dus ook uit het programmaboekje. De Polestar Volvo zou de revelatie op nat wegdek zijn geweest. Ik geloof. Maar op mijn persoonlijke radical14-evenement was het droog. En een stationwagon stond niet op het verlanglijstje. Maar als je absoluut niet wilt worden ontmoedigd, hij leest verder op radical-mag.
En de Tesla? Een scootmobiel? Radicaal op zijn eigen manier Ik heb er niet op gereden simpelweg omdat de tijd krap was. Maar de Tesla zal nog steeds een rol spelen. Later, als ik me meer in detail wijd aan de Ferrari 458 speciale. Ironisch genoeg zal de Tesla daar een rol spelen. !help
BMW M4: Toegegeven, ik had graag in de München gereden. Maar: tot nu toe heeft BMW het niet nodig geacht om mijn blog te overwegen. En dan kan ik gewoon heel simpel gebreid worden. Dan negeer ik dit merk gewoon. doe me geen pijn En BMW zeker ook niet. En als je echt iets over de M4 wilt lezen, kun je dat vinden bij Sebastian von passie: een paar warme woorden rijden.
Dat was mijn introductie tot #radical14! - Vervolg volgt …
Meer over radical14 vind je op:
Alle foto's: Tobias Heil