Rijrapport: McLaren 765LT

De McLaren F1 was de koning van de fast lane en de "longtail" was de kroning. Omdat geen enkele andere supersportwagen uit de jaren negentig zo scherp en snel was als de voor LeMans gebouwde hardcoreversie en de gehomologeerde street twin. Dat was bijna 30 jaar geleden en de Britten zetten deze legende al geruime tijd voort: eerst met de 675 LT uit 2015, daarna met de 600 LT van vorig jaar en nu met de 765 LT, die in oktober werd verkocht tegen prijzen vanaf 326.560 Euro gaat in de uitverkoop. Dit is niet alleen veruit de sterkste en snelste longtail, ook het origineel uit de jaren negentig. Het is vooral zoiets als het condensaat van wat McLaren tot nu toe heeft bereikt. Omdat kort voor een nieuw tijdperk hopelijk begint met de Britten met een nieuw carbon chassis, de eerste hybride aandrijving en genoeg vers geld, bekroont hij het bestaande platform als een “best of” en daarmee de zogenaamde Super Series. Zelfs de veelgeprezen 720S, die als basis dient voor de longtail, ziet er in directe vergelijking bijna tam en vredig uit.

Speedfans zullen er dol op zijn

Maar er is ook veel meer dan het krachtig geslepen design en het verhoogde vermogen van de 720 liter V563-turbo van 765 naar 4,0 kW / 8 pk die hier het verschil maken. De longtail is maar liefst 80 kilo lichter dan de toch al slanke 720S, elke pees is uitgerekt tot barst en de zintuigen zijn zo scherp als een roofdier voor de aanval.

En er is veel te voelen: als de startknop de 4,0-liter V8-motor in de nek doet ontbranden, worden alle zenuwen van de bestuurder en zijn auto gespannen en alle zintuigen aangescherpt. Wanneer 765 pk en tot 800 Nm het vlieggewicht, dat iets meer dan 1,2 ton weegt, naar de horizon slingert, klotst een adrenalinestoot door het lichaam en met slechts 2,8 seconden is het cerebellum 100 km verwijderd . Dus je ervaart het alsof je in een razernij verkeert wanneer de McLaren snelheid blijft halen, de grens van 7,0 breekt na een ademloze 200 seconden en blijft stormen totdat je je moed verliest, het moreel nog steeds de overhand wint of je daadwerkelijk fooi 330 km / u bereikt. Knijp me, ik denk dat ik droom!

Hoewel de longtail de concurrentie van Ferrari & Co letterlijk het vagevuur in stuurt met de vlammen die soms uit de vier titanium uitlaatpijpen slaan, want zonder kans als Ferrari 488 Pista of Lamborghini Aventador SVJ ertegen zijn, hoef je geen temmer te zijn om de auto onder de knie te krijgen. worden. Integendeel: perfect gecoördineerd en gezegend met een indrukwekkend precieze besturing, je kunt de 765 LT nog steeds met je pink besturen, zelfs nadat je het mes lange tijd tussen je tanden hebt gehad. Pas als je in de radicaal verkleinde cockpit de twee schakelaars voor rijgedrag en aandrijflijn in de track-modus zet en het nu drietraps ESP uitschakelt, kun je wellicht beter beide handen aan het stuur houden. Want zelfs 25 procent meer downforce kunnen banden met de houdkracht van Pattex en de remmen van de krankzinnige Senna je op een gegeven moment alleen maar verhinderen om op te stijgen.

Niet alleen voor op het circuit

Hoe spectaculair de rijprestaties ook zijn en zo ongebreideld als de McLaren de charme van het gazon leeft - de Langtail mist het grote drama dat andere sportwagens met zoveel kracht en snelheid maken. Het is luid, maar het maakt geen geluid. Hij heeft brute kracht, maar geen brutaal karakter. En ondanks al zijn potentie, is hij geen door testosteron doordrenkte poser die alleen voor het uiterlijk is gebouwd. In plaats daarvan biedt hij, ondanks de smalle koolstofschalen, de lagere trimpositie en het merkbaar stijve chassis, voldoende restcomfort voor de lange transferritten tussen de racebanen en wordt zo eigenlijk een type voor elke dag. Een Ferrari is daarentegen een snobistische diva en een Lamborghini is een bitchy furie. De McLaren daarentegen is door en door een professional: gedurfd, stoer en berekenbaar, maar toch charmant en hartverwarmend.

Vurige buitenkant

Voor de Britten gaat het niet alleen om een ​​diepgaande start, maar ook om de perfecte uitstraling. Daarom hebben niet alleen de ingenieurs de lange staart geslepen. De ontwerpers zijn teruggekomen en hebben de 720S herzien, vooral in het deel dat andere weggebruikers het vaakst zullen zien: de achterkant. De motor troont nu onder een nieuwe hoes met opvallende koelgaten, de achterskirt bestaat bijna geheel uit fijn geperforeerd plaatstaal en de vier blauwe titanium trombones gloeien naar je toe vanuit de open constructie. Bovendien is er binnenin een verlichte etalage als absoluut hoogtepunt, waardoor de schouderblik van de bestuurder direct op de motor valt. Behalve de negen millimeter grotere spoiler is de lange staart niet langer geworden. Want de bijna vijf centimeter die het verschil maken en de naam rechtvaardigen zijn uitsluitend te danken aan de nieuwe frontsplitter, die als het mes van een grasmaaier uit de boeg steekt.

De longtail is een extreem dure propositie met een basisprijs van 326.560 euro. Maar geld mag geen rol spelen bij dit plezier. Omdat de 765 exemplaren die McLaren van de longtail wil bouwen bijna allemaal verkocht zijn. En zelfs als de Britten de crisis halverwege veilig doorkomen, zal zo'n auto zeker niet meer op het nieuwe chassis en met de nieuwe hybride aandrijving staan.