Rijverslag: Opel Astra GTC

Dat deze voetbalcoach met de bril en de geplaagde haarlijn in een Opel rijdt, is meer een pleidooi voor de afdeling reclametelevisie. Met deze acteurs, die ik vaak niet bij naam ken en die nog voor de reclameserie van Opel zijn: "Parkeren in het hoofd"werden ingehuurd, het is een beetje anders. Ze zouden ook in een Opel kunnen rijden. Of gereden. Toen het acteren niet goed ging. Mogelijk. In mijn hoofd staat het merk Opel nog steeds duidelijk geparkeerd in het segment: ‘arbeidersauto’, ‘accountantstinnen rijtuig’ en ‘secretaressetrots’. Na de Meriva met de LPG-aandrijving zit al in mijn hart onder de afdeling ‘Sensible Van’ geparkeerd, kwam de volgende Opel-tester langs. Deze keer moet het iets sportiefs zijn:

Sportshow in geel

In het rijrapport:

Opel Astra GTC 1.6 Turbo

Thuis in de golfklasse. Het "slechte G-woord" aan het begin van het artikel. De fronten zouden dan ook duidelijk zijn. In Rüsselsheim moet je overgeven als je het woord "golfklasse" hoort. Maar je hebt ook een “goed product” in dit “C-segment”. In deze compacte autoklasse. Je hebt een Opel Astra, die in zijn huidige uitvoering met een behoorlijke mate van maturiteit kan scoren. Maar goed was nooit goed genoeg. En niet erg genoeg dat je in Wolfsburg de grille altijd een stap voor bent, nee, dit C-segment wordt inmiddels bevolkt door een goed dozijn fabrikanten met “even goede” golftegenstanders. Tijd om dingen in beweging te krijgen.

Zwaarlijvige Astra

Van achteren gezien, licht gebogen en gezien vanaf heuphoogte, ziet de 3-deurs Opel Astra er buitengewoon sportief uit. Dus in de eerste plaats visueel. Een stevige, gedrongen schouder die taps toeloopt naar achteren, ook bij het dikke 19-inch model (tegen meerprijs zijn standaard 18-inch modellen). Een verdieping lager, de twee ovale uitlaatpijpen. Holla. Maar iemand wil het weten, dus mijn gedachten. Zeker, in mijn herinnering waren de Golf GTI en Kadett/Astra GSI altijd de sportieve helden van de asfaltgymnastiek. Er waren geen alternatieven. Er waren maar twee kampen: je bent Opel-medewerker of je bent het niet. Dat was ik nooit! 

De driedeurs Astra biedt veel plaatwerk voor het oog. Breekbaar is anders. En helaas is dit ook duidelijk te zien als we naar de datasheet kijken. De Astra weegt maar liefst 1.5 ton, al is het een coupé-formaat. Dat is bijna 200 kilogram meer dan de GTI uit Wolfsburg. Zwaar overgewicht voor de “sportboy” uit Rüsselsheim. Onder de motorkap zou in het geval van de gekozen testauto een moderne 1.6 liter turbobenzinemotor gebruikt moeten worden. 200 PK sterk en € 25.650 duur.

De dagelijkse sportshow

De bijna onbestaande A-stijl - de motorkap gaat op de een of andere manier naadloos op in de dakboog - oogt sportief. Als u zich echter correct achter de volant wilt inpakken, moet u bij het instappen goed op uw hoofd letten en dan bijna onder de voorruit gaan zitten. Je raakt gewend aan de zithouding. Vooral omdat Opel echt goed is in de stoelen. Fatsoenlijke steun voor de rug, een beetje zijdelingse steun en veel comfort. Het stuur mocht wat dichter bij de bestuurder komen. Dat gezegd hebbende, je kunt een goede zithouding vinden. De smalle zijruiten laten je nooit vergeten: hier rijd je in de "sportieve Astra", die met drie deuren en een achterbank, die in het beste geval beladen is met bagage. Achterin komen? Alleen iets voor mensen die nog nooit hebben gemist in turnlessen en die ook weten hoe ze hun voeten achter hun oren moeten vouwen bij het rennen van horden. Eenmaal op de tweede rij bid je om de volgende file op te vangen. Kom er gewoon niet. Uitstappen is nauwelijks makkelijker dan inklappen. Een drieling zou net zo makkelijk moeten zijn.

Verzadigd, voorzichtig, solide, snel
Eenmaal klaar om te vertrekken, wordt het zichtbaar Opel Astra GTC van zijn zonnige kant! Zo zou het moeten werken met de voorwielaandrijving. Opel doet veel moeite om de voorwielaandrijving te trainen. 200 pk en 280 Nm mogen bij het rijden via de vooras niet in het stuur worden gevoeld, maar alleen in de maagkuil. Het Opel-team loste het probleem van "het niet voelen in het stuur" op met behulp van hun "HiPerStrut"-vooras. Bovendien kan de Opel Astra GTC-testauto bogen op het FlexRide-sportonderstel. Of schud het op. Er kunnen drie rijmodi worden ingesteld: normaal, sport en tour. De sportieve houding blijkt te zwaar voor het dagelijks leven. In combinatie met de 235 / 45-19-banden leidt dit tot nerveuze spiertrekkingen in het ooglid. Rijbaanmarkeringen voelen ineens als stoepranden en de spontaan draaiende GTC wordt een nerveuze asfaltcowboy. Overdreven vooral gezien de daadwerkelijke rijprestaties.

De landweg is nog steeds erg leuk voor de GTC. Het geparelde sportstuurwiel is bij de hand, de bestuurder zit goed en het chassis geeft veel feedback voor de levensduur van de Opel Astra GTC. Bij lichte belastingveranderingen voel je de brede kont zachtjes ingeschroefd, maar alles is volledig onkritisch. De zesversnellingsbak kan iets meer worden gedefinieerd bij het schakelen. De pookknop is niet echt sportief om door de steegjes te leiden.

De 200 pk sterke turbo streeft eerlijk. En als je kiest voor de tourversie van het chassis, vormen de GTC en de 1.6 liter turbo een compleet pakket. Niet hypernerveus, maar aantrekkelijk sportief. Zo sportief als je wilt, hij is begin 40. Hordelopen en trillende oogleden zijn een geval voor de onderstaande generatie. Het blijft een raadsel waarom Opel de verscheidenheid aan knoppen in de cockpit tot het uiterste duwt door twee knoppen te hebben voor de chassisinstellingen. Een verstandige combinatie van de functies alleen zou hebben geresulteerd in 1.5 miljoen (Waarschuwing: overdreven!) kan worden teruggebracht tot een aanvaardbaar niveau.

Als de onverschrokken GTC-coureur de sportstand kiest, licht de achtergrond van de snelheidsmeter rood op. De eerste keer dat je dat doet: Oooooh. De tweede keer: Hmm, en een derde keer heb ik niet op de sportknop gedrukt. Mijn voorkeur ging uit naar de "sportieve GTC met de krachtigste motor" in de combinatie van "Tour" voor het FlexRide-chassis en "eco" -uit. De start-stop-technologie kan de laatste druppel brandstof besparen, vooral in stop-and-go-verkeer, maar het is vervelend. Andere auto's starten weer "soepeler" en over het algemeen kan de GTC ondanks zijn overgewicht en het negeren van de laatste groef uiterst zuinig worden verplaatst.

Het helpt ook om de turbobenzinemotor over het koppel heen te drijven, en niet om hem in de prestatiehoek te plaatsen. De 280 Nm zit net onder de 2.000 toeren en zakt weer boven de 3.500 tpm. Dit laat een bijna diesel-typisch snelheidsbereik over. Bovenaan draait de 1.6 Turbo gewillig verder, maar echt plezier brengt hij niet over, vooral omdat het geluid iets imiteert tussen de Vorwerk-vloerstofzuiger en een groot Miele-apparaat. Neem de koppelgolf mee, blijf onder de 3.500, het chassis op tour en de GTC laat zich van zijn sterkste kant zien!

testverbruik

[tabgroup] [tab title=”Dagelijkse rijder”]Het standaardverbruik bedraagt ​​gemiddeld 6.6 liter. Het dagelijks verbruik ligt dichter bij de 8.4 liter per 100 kilometer.[/tab] [tab title=”Eco-Expert”]Als je het neemt, zul je dapper genoeg zijn om onder de limiet van 7 liter te gaan. 6.9 liter, minder was zelfs bij extreme onthouding niet mogelijk.[/tab] [tab title=”Zonder overweging”]Turbo-runs, Turbo-drankjes en de grenzen van het inkrimpen worden bereikt waar je het goed laat lopen. De Max Tour werd compleet gemaakt met 12.8 liter.[/tab] [/tabgroup]

De rekening alstublieft

Opel biedt de driedeurs GTC aan met vier benzine- en drie dieselmotoren. De “sterkste” benzinemotor is de 200 pk sterke turbo met 1.6 liter cilinderinhoud. Voor de dieselmotoren is de nieuwe bi-turbo diesel met 195 pk het maximum en kost dan € 29.990. Volgens de lijst kost de aangedreven 200 pk benzinemotor € 25.650. Voor het aanbevolen innovatiepakket bestaande uit "adaptieve koplampen" (AFL+), de sportstoelen en de Intelli-Link-radio moet je nog eens € 1.690,- inplannen. Een aanrader: het comfortpakket à € 930 met daarin de tweezone-airco, stoelverwarming en, belangrijker nog, de parkeerhulp voor achterin. Want de mazen in de grote ramen van de Astra GTC zijn naar voren misschien nog wel draaglijk, maar niets gaat heen en weer zonder parkeerpiep! Het FlexRide-onderstel kun je jezelf besparen, je doet het een of twee keer als je de dempers op sport zet. Dan rijd je in de standaard afstelling.

Dat ontbrak of was stom

Het zicht rondom van de GTC is een ramp. In de bunkers aan de Atlantikwall had het uitzicht buiten niet slechter mogen zijn.

Maar de conclusie van het hele rijrapport is echt stom:

Fazit:

Want in deze conclusie moet ik aan mezelf toegeven: ook al staat de vervanging van de Astra in het najaar van 2015 voor de deur, ook al is het zicht rondom van de GTC een ramp en de cockpit met de vele knoppen een echte uitdaging voor de hand - oogcoördinatie - de Astra is in alle rust volwassen geworden.

En hij is leuk. Niet als GTI-tegenstander, die mist 20 pk en 200 kilo meer is te veel. Maar dan als klassieke GT. Een compact om mee op tournee te gaan. En als ik denk aan mijn la vol vooroordelen, dan heeft de Opel Astra GTC me aardig geparkeerd. Zonder getuigenissen in de reclame, gewoon door zijn talent!

En voor de echte sportbeurs heeft Rüsselsheim nog steeds een OPC-Astra ... 

Hier is de Opel configurator

Hier naar de testauto detailfoto's

Voertuigregistratiedocument: Opel Astra GTC 1.6 Turbo

Fabrikant:	Opel
Type:	Astra GT
klasse:	C-segment driedeurs
Motor:	R4
transmissie:	6G-handleiding
Drijfveer:	voorwielaandrijving
verplaatsing:	1.598 ccm
Vermogen / vermogen (elektromotor):	200 pk geb. 5.500 tpm | –
Koppel: / Koppel (E-motor):	280 Nm b. 1.650 - 3.500 tpm | -
Gewicht rijklaar:	1.503 kg (EEG met chauffeur)
Van 0 tot 100:	7.9 s
Topsnelheid.:	230 km / u
Brandstofverbruik (NEDC):	6.6 liter
CO2-uitstoot (NEDC):	154 g / km
Emissieklasse:	EU 5
efficiëntie:	C
Cd-waarde:
Reactie:	-

Foto's bij het artikel: Bjoern Habegger Omslagfoto: Bjoern Habegger