Test: Ford Mondeo 2.0 TDCi 4×4 automaat

De Ford Mondeo lijkt verwarrend veel op de bedrijfswagen van James Bond. Althans vanaf de voorkant. Maar vooral als stationwagen heeft hij een doorslaggevend voordeel ten opzichte van de Britse luxe sportwagen van de 00-agent: hij is echt praktisch. Het biedt veel ruimte en kost geen aarde. Ideaal voor gezinsvaders en mensen die professioneel kilometers schrobben, toch? Test van de krachtige Mondeo met 180 pk diesel.

familie bedrijven

Test Ford Mondeo Tournament 2.0 TDCi “volle cabine”

Robijnrood metallic is de stationwagen op de redactie. Hij ziet er goed uit. Modern, stijlvol en toch troeft het niet teveel af. Sociale afgunst van een nieuwe Ford Mondeo? Ook niet met 180 pk, vierwielaandrijving, automaat en titanium uitrusting. De testauto kost met al zijn uitrusting een goede 45.000 euro. Maar afgunst? De buren kijken onopvallend.

De vijfde generatie van de Ford Mondeo is een absolute wereldauto. Vergeet de vertraagde start in Europa. Met 4.87 meter is de Mondeo ook een grote auto als toernooi, maar niet al te log. Onder de motorkap de eerste keuze voor sportieve gezinsvaders en buitendienstpiloten. De nieuwe 2.0 liter TDCi met 180 pk. We hadden ook de automatische powershift en vierwielaandrijving voor de testauto gewenst. We hebben hem geleverd gekregen in de Titanium-configuratie.

Het interieur voornamelijk zwart in zwart, suède-look en lederen huid. Eveneens geïnstalleerd op de achterbank en een noviteit in deze klasse: de gordelairbags, die in het ergste geval worden opgeblazen, verdubbelen hun oppervlak en moeten zorgen voor meer veiligheid en minder drukpunten. We hebben deze functie bewust weggelaten in de volgende test :), omdat het nieuwe Sync3-entertainmentsysteem voor meerdere navigatiesystemen veel belangrijker voor ons was.

En nog belangrijker? De verhoogde factor op het gebied van welzijn en kwaliteit in het interieur. Ford is hier de afgelopen jaren echt tot bloei gekomen. Gelukkig heeft de Mondeo niets gemeen met de plastic droefheid van zijn Amerikaanse tegenhanger Fusion.

180 PK en 340 Nm klinken als Kurzweil. En zijn. De viercilinder turbodiesel met zijn common rail-injectie loopt goed gedempt onder de motorkap, die is versierd met impliciete powerdomes. De zestraps transmissie met dubbele koppeling - door Ford Powershift genoemd - kan bij het bergopwaarts wegrijden met lichte schokken vervelend zijn, toch lijkt er ruimte te zijn voor een aanpassing van de besturing. Eenmaal in beweging voel je het principe van de twee koppelingen niet meer. Soepel en eerder waardig kalm dan zenuwachtig, schakelt de grote stationwagen door de schuifpoorten.

De 180 pk zijn merkbaar, volgens het datablad gaat hij in 8.4 seconden naar de 100 km/u. Dankzij zijn vierwielaandrijving zijn tractieproblemen volkomen vreemd aan het voertuig uit Keulen, zelfs als het nat is. Je hebt niet het gevoel dat je met vierwielaandrijving extra gewicht aan boord brengt. Hoewel de vijfde generatie van de Mondeo is afgevallen, behoort hij nog steeds niet tot de lichtgewichten in zijn klasse. De 80 kilogram voor de vierwielaandrijving is niet meer negatief.

Licht onderstuurd, neemt de testauto, die in het voorjaar nog op winterbanden stond, zijn bochten langs onze standaard testroutes in de Spessart. De besturing kan natuurlijk directer, maar de wintervelgen in schattig 16-inch design en een hoge dwarsdoorsnede zijn ook geen goede partner voor een stevig rondje.

Op de snelweg is de Mondeo eindelijk in zijn element. Cruise control naar 150-160 en trekt stoïcijns de stationwagen over de baan. Het gebonk van de dieselmotor verdwijnt volledig naar de achtergrond, de automatische powershift houdt de hoge versnellingen rustig. Het feit dat je comfortabel zit in de Mondeo, dat de stoelen extra lof verdienen en dat de nieuwe Sync3 multimedia-unit uitblinkt in helderheid en gebruiksgemak, maakt het makkelijker om te prijzen na 1.000 km snelweg rijden.

Het ‘faxapparaat’ (Pre-Collission Assist) voor de neus van de bestuurder verdient weinig lof. De rode LED's bevinden zich ver naar voren, vóór de bestuurder, op het dashboard. Ze zijn bedoeld om de aandacht van de bestuurder te vestigen op dreigende problemen, maar zijn zelf onderdeel van de afleiding. Talloze valse alarmen hielden de hartslag tijdens testritten hoog. Wild knipperen, luid piepen - laat niemand zeggen dat je iets mist. Helaas klinkt het ook vaak luid bij inhaalmanoeuvres, vangrails en verkeersborden.

Een briljante prestatie zijn echter de adaptieve LED-koplampen van de Mondeo. Natuurlijk, zoals gewoonlijk, alleen voor een meerprijs aan boord, maar elke cent waard. Een echt voordeel 's nachts, de LED-koplampen verlichten bochten perfect, vervagen automatisch en dimmen snel weer wanneer er tegenliggers zijn. Volledig dimmen is helemaal niet nodig dankzij de mogelijkheid om individuele deelnemers te verbergen.

testverbruik

Het hoge gewicht van de Mondeo en zijn vierwielaandrijving zetten de verbruiksbalans onder druk. Maar kies je voor de 180 pk en rijd je vaak lange afstanden, dan kom je zelfs als je de horde paarden uitput aan ruim 8 liter. 6.8 liter kan het dagelijks leven vertegenwoordigen. Natuurlijk zou je, handmatig geschakeld en alleen met voorwielaandrijving, de laatste druppel nog een beetje kunnen persen en zelfs met de instapprijs zou je op een lager niveau zitten - maar serieus - wie wil dat nu echt? De volgende winter komt er toch zeker met de hand schakelen? Maar niet in de bedrijfswagen en niet voor de huisvriend.

Conclusie

Bespaar uzelf de besparingen bij het kopen van een nieuwe auto. Neem de volledige hut. En ja, het hoeft niet altijd een Volkswagen Passat te zijn. De Mondeo biedt krachtige motoren, een degelijke automaat en is – zelfs in de AWD-variant – goedkoper dan de kandidaat van Wolfsburg. En wat u voor uw geld krijgt, kan gerust als fatsoenlijk worden omschreven. Een zweefvliegtuig voor lange afstanden met comfort en goede uitrusting.

(Foto's zijn van onze testritten voor de perspremière in Spanje en aan de Rijn. Helaas zijn de foto's van de testauto "verloren gegaan".)