inhoud Zichtbaar
Een klassieke Roadster: lange kap, korte achterkant, Spartan-kenmerken, een kurkdroog chassis en vooral één - Achterwielaandrijving! Daarnaast is er een kraakheldere handgeschakelde versnellingsbak en een geluid dat meteen duidelijk maakt dat dit een echt leuke mobiel is. Welnu, de Abart 124 Spider voldoet aan bijna al deze eigenschappen. Alleen met de frisse handgeschakelde versnellingsbak is het niet ver: hoewel de kleine Italiaanse roadster in oorlogslak standaard wordt geleverd met een geweldige handgeschakelde versnellingsbak, had de testauto een automaat. "FAIL!" Velen zullen schreeuwen. Maar is dat echt zo in tijden van de populaire DSG en bijna perfect werkende machines?
Ontwerp - Kleine Rambo
Nou dat is dat Fiat 124 Spider - Dus de basis voor de Abarth 124 Spider - uit Mazda MX-5 is vele malen uitgelegd. Waar gaat de naam Abarth over? Dat is heel simpel: de bijzonder sportieve modellen van Fiat volgen deze traditioneel sportieve namen op. Het is hetzelfde met Abarth 595 de zaak. Dienovereenkomstig wordt de sportieve Italiaanse roadster Abarth 124 Spider genoemd.
En die sportiviteit zie je meteen – ondanks de grijze lak die de meeste carrosseriedelen bedekt. Voordat de testauto arriveerde, stond het beeld van een witte spin, verfijnd met rode en zwarte elementen, in het geheugen gegrift. Maar toen rolde F-PR 8215 op en daarmee een grijze Abarth 124 Spider. Niet slecht, want het grijs "Portogallo" past perfect bij de roadster. Het is alleen jammer dat de testauto aan de kant reed zonder de matzwarte motorkap, die hem ook goed staat en een aangename knipoog is naar zijn voorvader, de Fiat Abarth 124 Sport Spider. Maar ook zonder dat doet de kleine roadster in de directe omgeving de hoofden draaien. Er is geen verkeerslicht dat niet de blikken van voetgangers of inzittenden krijgt van de gemiddelde stationwagonbestuurder. En als je dan door het gas gaat als het groene lampje gaat branden…. Daarover later meer.
Als we verder gaan met de ontwerpcontext, ziet de warpaint er opvallend uit, maar hij past bij de Abarth 124 Spider. Het centrale deel van de voorspoilerlip, de buitenspiegelbehuizingen en het trekhaakdeksel zijn in opvallend rood uitgevoerd en beloven vanaf het begin dat er onder de motorkap een paar meer Cavallo's sluimeren dan in het allerminst trage broertje Fiat 124 Spider . Het kleurmotief wordt minder vaak langs de zijlijn gebruikt en is alleen te vinden op de zuigers van het Brembo-remsysteem. Ze sluimeren achter grijsgelakte 17-inch velgen, die voor het oog een maatje groter zouden kunnen zijn. Algemeen: De optiek zou gebaat zijn bij wat meer diepgang, aangezien de zogenaamde "wheel gap" zeker aanwezig is. Maar smaken verschillen, dat is bekend.
De achterkant is ook wat ingetogener: hier vind je geen kleuraccent. Alleen het uitlaatsysteem met vier pijpen belooft wat voor geluid de variant 124 Spider kan uitspuwen. Mooi hoogtepunt, dat helaas verloren gaat in het koele grijs: de in carrosseriekleur gespoten panelen, die vastzitten aan de grimmige achterlichten. En de Spider ziet er niet alleen van achteren grimmig uit, maar ook van voren: de scherpgeslepen koplampen zien eruit als ogen die agressief zijn toegeknepen in de strijd. Vooral als de led-dagrijverlichting schijnt - heerlijk!
Interieur: De Abarth 124 Spider past als een strakke leren handschoen
Wie ooit in een Mazda MX-5 heeft gezeten, voelt zich ook in de Fiat 124 Spider - sorry - vind je weg in de Abarth 124 Spider. Vooral omdat de bedieningselementen bewust zijn verkleind. Er is niet veel behalve een stuur, versnellingspookknop en een paar pedalen. Je kijkt naar twee mooie, prettig analoge, instrumenten en hebt alles onder controle. De centrale opstelling van de rood gemarkeerde toerenteller benadrukt de sportieve aspiraties van de Italiaan met Japanse roots. Het enige dat even wennen is, is de verdeling van de snelheidsmeter in 30 stappen - maar god weet dat er ergere dingen zijn.
Zoals de uitrusting met planken, die in de Spider wat spaarzaam zijn ingezaaid. deur planken? Nee, scusi! Een handschoenenkastje? nooit! Je moet goed opletten waar je je spullen neerzet. Zo is er het probleem of u uw zonnebrillenkoker - een belangrijk gebruiksvoorwerp in een Spider - of uw smartphone in het kleine vak in de middenconsole moet opbergen. Zeker, er is een klein, afsluitbaar vak tussen de rugleuningen. Om dit te bereiken, moet men echter acrobatisch zijn. En het compartiment onder de middenarmsteun met zijn mooie Alcantara en boze schorpioen-reliëf is te verwaarlozen. In het beste geval passen de voertuigpapieren hier in.
Adequaat is sowieso een goed sleutelwoord. Met een lengte van 1,91 m en een figuur dat niet precies overeenkomt met dat van een elf, kun je je afvragen of het instappen en plaatsnemen geen beproeving zal zijn. En als grap voor buitenstaanders. Maar niets daar. Zeker, de deuruitsparing is klein met het dak gesloten. Maar goedheid, we hebben het hier over een puristische roadster! Dus gooi het dak met een armzwaai naar achteren, wees blij met de ruimte die je hebt gewonnen om in te stappen en plons jezelf gewoon in de frisse sportstoelen. Ze liggen ook goed bij sterkere mensen, bieden een aangename zijdelingse steun en kunnen zo ver naar achteren worden geschoven dat de benen gestrekt kunnen worden. Althans aan de bestuurderskant. En dus is men blij dat alles is bevestigd alsof het om de piloot is gebouwd. Het stuur ligt lekker in de hand (...en had met alcantara bekleed kunnen zijn...), de versnellingspook vindt zijn weg in de hand en de startknop wacht erop om ingedrukt te worden. Infotainment? Ja dat is er. Het werkt. Goed zelfs. Maar wat maakt het uit, het gaat tenslotte om een kleine rijdende machine!
Rij-impressies – dak eraf en veel plezier!
De weg naar een permanente grijns is heel eenvoudig: open het dak, start de motor, geef gas! Dus op volgorde. Het dak ontgrendelt eenvoudig met een hendel boven de binnenspiegel en is binnen drie seconden geopend. Die gaat overigens net zo snel dicht als het onverhoopt gaat regenen. Stap twee kan wat langer duren: het ontsteken van de motor. Het zou zo gemakkelijk kunnen zijn. Je drukt op de startknop en dat is dat. Maar het kippenvel en de bijna stomme grijns die vooral bij een koude start op het gezicht blijft hangen, hebben tijd nodig om te bezinken. De kleine 1.4 liter turbomotor brult zo hard dat de mooie Leonardo-bril uit de vitrine van de bejaarde buurman valt. Hoe Abarth dit smerige uitlaatsysteem door de TÜV heeft weten te krijgen - een raadsel. Maar hoe dan ook, de Abarth 124 Spider spuugt zo erg dat je geen andere keus hebt dan hem op te geven.
En het werkt verbazingwekkend goed! De automaat schakelt snel en netjes, maar wordt soms wat hectisch. Met de schakelpeddels aan het stuur heb je ze altijd goed in de hand, zij het met een iets langere reactietijd. Tot nu toe is alles in orde. Maar dit type circuit past totaal niet bij het karakter van de wilde Italiaan. Maar Fiat stemde hier in met de samenwerking met Chrysler, zodat de kleine, radicale roadster ook in de VS werd gedistribueerd. En de VS – dat weten we allemaal – is een automatisch land. Voor onze rijken, het circuit met zes snelheden dat wordt gebruikt in de Fiat 124 Spider al zo mooi fris en direct, zo duidelijk de aanbeveling.
Overigens is vroeg opstaan ook aan te raden. Het beste bij zonsopgang. Alleen dan zijn de straten nog lekker leeg en kun je de Abarth 124 Spider echt de sporen geven die hij van je vraagt. En hij doet het de hele tijd. Ook bij een buitentemperatuur van zeven graden vindt het dak altijd zijn weg achter de hoofdsteunen, zodat je ongefilterd kunt luisteren naar het gepruttel van het vierpijps uitlaatsysteem. De gasrespons is direct, de automaat schakelt snel terug om de boost van de kleine 1.4 turbo hoog te houden, en de smeuïge besturing snijdt als een tierelier door de bochten.
Het chassis is niet eens overdreven droog, maar dempt ruwe dingen goed, vooral bij hogere snelheden. Bij lagere snelheden deelt de afstemming graag meer details van de stoep, maar net zo ver dat je verrast bent dat er niet meer hits zijn. Je kunt de Abarth 124 Spider dus eigenlijk belonen met geschiktheid voor alledaags gebruik. En als je op 1,91 m een beetje hurkt, vliegen de winden gewoon over de top zonder al te veel turbulentie te veroorzaken.
Als je het echter laat scheuren en - we herinneren ons - dat is wat de Italiaanse pestkop wil, dan waait er graag een storm door het binnenland. Tot 100 km/u, die indien nodig in 6,9 seconden kan worden bereikt, blijft de turbulentie binnen de perken. En ook bij lage snelheden op de snelweg, tot zo'n 130 km/u, hoef je niet direct naar je hoed te grijpen. Maar wee als hij loslaat. Bij de opgegeven topsnelheid van 222 km/u trekt er zo'n orkaan door het interieur dat je ogen beginnen te tranen. Bovendien kan deze snelheid alleen worden bereikt met een lichte aanloop. Tot 210 km/u heeft de kleine Abarth geen probleem, het is tenslotte een lichtgewicht. Maar daarboven wordt het erg traag – en luid. Maar we hebben het ook over een 1.4 liter motor. En het belangrijkste gebruik van de Abarth 124 is niet de snelweg. Nee, het zijn de kleine, bochtige landweggetjes waarvan de bochten al tientallen jaren bekend zijn. De straal waarvan men steeds weer probeert te perfectioneren. Deze Spider is daar een goed stuk gereedschap voor.
Conclusie - Een lachend, een huilend oog
Aan het einde van de testperiode blijft er een gemengde indruk over van de Abarth 124 Spider. Enerzijds is het de automaat die niet echt wil matchen met het ongewassen karakter van de roadster. Aan de andere kant zou hij zeker wat meer vermogen kunnen gebruiken - het chassis en chassis zijn er gemakkelijk voor geschikt. En de tank zou groter moeten zijn. Met een testverbruik van ronduit redelijke 8,5 liter per 100 km - bij een vlot tempo - zuigt de tank zich razendsnel leeg. En anders? De scherpe besturing, het uitgebalanceerde chassis en het pestende geluid blijven in de markt. Er zijn maar weinig auto's die zoveel verlangen naar open rijden weten uit te stralen. Zo weinigen die je op zondag om zes uur uit bed halen om 'even wat broodjes te gaan halen'. En zo weinig die mensen opwinden bij verkeerslichten zoals de Abarth 124 Spider. Helaas is zijn basisprijs van rond de 40.000 euro behoorlijk steil, dus hij zal waarschijnlijk een zeldzame kandidaat in onze straten blijven. Wat jammer Belle! Arrivederci, agressieve schorpioen!
