"De laatste auto die wordt gebouwd, wordt een sportwagen," speculeerde Ferry Porsche ooit. Een sportwagen, kun je die vraag beantwoorden? Ongemakkelijker dan een limousine, veel minder ruimte dan in een stationwagen, met minder zicht dan in een SUV en meer verbruik dan een compacte auto - moet de laatste auto uit deze categorie komen? Waarmee doen we Subaru BRZ zou zijn.
Onze testauto behoort duidelijk tot de categorie sportwagens, maar in ieder geval sportcoupés. De 2 + 2-zitter overtuigt met klassieke proporties: lange motorkap, navenant achterin geplaatste bestuurderscabine, scherpe achterkant en laag zwaartepunt. Het uiterlijk van de BRZ - zeker hier in de speciale lak Blue Pearl (550 euro) - doet de verwachtingen rijzen. Niet alleen bij ons trouwens, want het feit dat we een "mooie auto" krijgen van de buurman bij het tankstation bij het tankstation is ons lang niet overkomen.
Tot nu toe, zo overtuigend. De eerste desillusie vindt echter plaats wanneer u zich in de cockpit hebt gevestigd. Het is doordrongen van de charme van de jaren 90. We raken goed verwerkt hard plastic en verplaatsen omvangrijke schakelaars, bijvoorbeeld voor de temperatuurinstelling. De startknop - omdat de BRZ zonder sleutel start - kan alleen in een tweede oogopslag worden gevonden. Daar zijn de stoelen goed voor, zelfs langere mensen kunnen zich hier vestigen.
Recht, lineair, voorspelbaar - zo zou je een rit in de Subaru kunnen beschrijven. De 2,0-liter boxermotor heeft geen turbo nodig, maar hij heeft wel snelheden en hardwerkende schakelingen nodig als je echt snel wilt zijn. De motor produceert een bescheiden 200 pk, die niet eens zoveel voelt in het lage en middelste snelheidsbereik. Geen wonder: maximaal 205 Newton meter koppel en alleen bij 6.400 tpm. De GT wil en moet actief worden aangedreven.
En dat is heel leuk. Overigens meer dan cruisen, want dan is de aandrijflijn neigt schokkerig en is de ietwat vasthoudende zesversnellingsbak gewoon merkbaarder wanneer je rustig rijdt. Het feit dat de BRZ graag de achterkant verlengt bij het snel naderen of in bochten is zo gewenst en past perfect bij het concept, net zoals het hele voertuig de neiging heeft om gemakkelijk te oversturen, maar altijd beheersbaar is. Bovendien let een ESP uiteindelijk op of u het overdrijft. Hebben we al gezegd dat het natuurlijk een achterwielaandrijving is? En niet over wat je zou verwachten met een Subaru, een vierwielaandrijving. Godzijdank zou het voertuig zwaarder zijn geworden.
Met 1.240 kilo is hij zelfs licht en ontbreekt het niet aan rijplezier. Integendeel: door de jaren 90-sfeer en de hoogdraaiende zuignap val je bijna in een bron van jeugd. En zo'n auto is vergeven voor zijn zwakke punten. Integendeel, ze maken de sportcoupé aantrekkelijker dan de perfecte, maar ook technisch gave en natuurlijk veel duurdere Audi TT.
Over duur gesproken. De positieve voertuig-bestuurder ratio wordt verder versterkt door de prijsstelling voor de BRZ. De BRZ is eigenlijk een redelijk aanbod. Subaru vraagt 31.500 euro, maar het bevat al dingen als automatische klimaatregeling, xenonlampen, een keyless entry-systeem, 17-inch lichtmetalen wielen, cruise control, inklapbare buitenspiegels en een audiosysteem. Het enige wat u hoeft te doen is de genoemde speciale verf bestellen.
Een woord over het audiosysteem. Het is misschien wel het minst overtuigende deel van het hele voertuig. Moeilijk te gebruiken, met slechte radio-ontvangst - je zou denken dat de ontwerpers de nostalgische sfeer van het interieur niet wilden verstoren met een modern systeem. In feite is het waarschijnlijk een later geïnstalleerd onderdeel in Duitsland en, naar onze mening, de enige uitrustingsfunctie die u zonder had kunnen doen.
Afgezien daarvan is de BRZ een overtuigend aanbod voor degenen die de bestaande zwakke punten van het voertuig begrijpen als onderdeel van het concept en er rekening mee houden. Deze Subaru vereist de hele man of vrouw, hij wil worden uitgedaagd en heeft aandacht nodig. Er zijn andere aanbiedingen voor zacht gewassen show-cruisers die hun voertuig voornamelijk gebruiken voor zaterdagritten naar het stadscentrum. Maar als we de identieke Toyota GT86 negeren, zijn er geen vergelijkbare.
Auteur: Peter Eck/SP-X
