Er is dit punt, als je verder gaat, dan worden zelfs de mooiste dingen, het grootste plezier, elk voordeel een kwelling.Het vijfde stuk Zwarte Woud-cake, de zevende Klos op zondagmiddag. De mens houdt van plezier - en plezier houdt van overdrijving.

Waarom de motor van een supersportwagen bouwen in wat waarschijnlijk de beste terreinwagen ter wereld is? Omdat je kan. Het antwoord is pragmatisch - maar weerspiegelt weinig van de perfectie van de Zwabische inventieve geest. Alles of niets. Maar wat gebeurt er als je het beste en het beste combineert?

Wanneer is veel, te veel?

Mercedes-Benz G63 – gevaren

Hij heeft een bodemvrijheid van 21 centimeter, waadt door water van 60 cm diep, kan een helling van 54% aan en kruipt, indien nodig, een 80% steile heuvel op met drie vergrendelde differentiëlen. Hij accelereert in 5,4 seconden naar 100 km/u en maalt over het asfalt met vier 275 millimeter brede winterbanden met een nieuwe dubbele klep. Hij is waarschijnlijk de meest onzinnige combinatie van terreinwagen en sportwagen. Het laat de bestuurders van Japanse in massa geproduceerde compacte SUV's met sprankelende ogen achter bij het tankstation. Hij laat schoolklassen van alle leeftijden hun mobiele telefoons tevoorschijn halen en de fotomodus gebruiken.

Het G-model, een lange geschiedenis van ontwikkeling ligt al achter het huidige model en Pitt heeft een paar afleveringen op zijn blog verteld. Maar de ontwikkelaars hadden nooit gedacht dat de paardenkrachtmaniakken uit Affalterbach op een dag op het idee zouden komen om de sjeiks van deze wereld een jachtstoel met meer dan 500 pk aan te bieden.

Met een gemiddelde lengte van 1.76 m stap je niet in de G-Klasse, maar klim je erop. Het is het begin van een ritueel. Je rijdt niet zomaar weg in de G63, je maakt er je onderwerp van. Het is nogal een onbekende ervaring voor de G-beginner, aangezien deze auto anders is dan al het andere op de markt. Terwijl in een E63AMG stapt gewoon in, draait de contactsleutel om, warmt op bij het heter getik van de V8, zet de automaat op D en begint te rollen, de G maakt het de bestuurder niet zo gemakkelijk.

544 pk bediend vanuit een hoge zit.

Het zou geen AMG zijn als niet alles in het werk was gesteld om de omstandigheden naar aanleiding van de gelegenheid te regelen. Maar de G kan zijn geschiedenis niet ontkennen. Hij kan zijn afkomst en het feit dat hij oorspronkelijk is gebouwd voor gevechtsdoeleinden niet verbergen. De G was een pragmaticus. Als G63 barst hij van het testosteron. Hij wil naar buiten in de hoofdstraten van Moskou of in het woestijnzand van Dubai. Maar mijn reis voert alleen van Stuttgart door de nacht in de richting van Main-Spessart. AMG heeft er liefdevol voor gezorgd dat het gevechtspak van het G-model met veel diamant-gewatteerd leer is bekleed. Het ruikt naar de gelooide koeienhuid. Er knettert niets. Het is de stilte voor de veelgeroemde storm.

De zittende houding kan zo zijn voordelen hebben bij de Hindu Kush. AMG-verwende billen verbazen zich over de abnormaal lange afstand tot het asfalt en het stuur wil niet echt gaan waar je het verwacht in een atleet van 544 pk. Het blijft te diep. Te plat. Te ver weg. Genoeg afgevraagd. ontsteking aan. Het is koud - in Schwaben wil de winter de herfst vervangen en thuis - 180 km naar het noorden wacht de vrouw.

Het is laat in de avond en de eerste afslag in de G63 brengt hem over bekend terrein. De A81 speelt nog steeds een grote rol voor autofabrikanten in Zwaben. Porsche, Audi en Mercedes gebruiken graag de Autobahn tussen Heilbronn en Würzburg voor nachtelijke tests van de nieuwste modellen in het wild. De G63 zal comfortabel aanvoelen.

Ontsteking. De startmotor klappert even, waarna de achtcilinder een indrukwekkend ‘Wees voorzichtig’ blaft. De twee zijpijpen eindigen voor de achteras. Twee armdikke uitlaatpijpen laten krachtige, grote wolken witte rook vrij. Aan beide kanten. De G63 start niet zomaar, hij blaft naar zijn omgeving. Hij krijgt de aandacht die hij verdient. De kleine versnellingspookknop met het AMG-logo springt kort terug, D staat voor vertrek. Een eerste draai aan het stuur. Een beetje meer. Nog iets verder verandert de snuit van de G63 van richting,

Het verloop van het G-model wil met harde hand worden bepaald. Stevig en zonder twijfel. De eerste meters in het centrum van Stuttgart doen me twijfelen aan de laatste 20 jaar achter het stuur van talloze auto's. Dankzij het leeggewicht van 2.55 ton mag je met een B-rijbewijs nog wel met het G-model rijden, maar om op koers te blijven is een VHS-afspraak hierover aan te raden: “Dit is hoe ik een schip bestuur.”

Het pad tussen de gewenste richting van de bestuurder en de uitvoering wordt gekenmerkt door een voorasconstructie met starre assen en een ophanging op Panhard-stangen. Zoals op de achteras. En de wens om van richting te veranderen wordt uitgevoerd door vele meters trekstangen en enorme 275/50-20″ winterbanden. Je levert een seconde eerder in dan bij andere auto's. Zodra de wens om van richting te veranderen de banden bereikt en de grote profielblokken de zijdelingse sliphoek hebben overwonnen, draait de neus van de G63 in de gewenste richting. Het juiste moment om het stuur te openen. Rij terug. Curves stonden waarschijnlijk niet in de specificaties van de ontwikkelaar. Hiervoor misten de AMG-technici de starre assen van het G-model, voor de geheel eigen interpretatie van de tweede auto van de oligarch, een paar stabilisatoren - die ook de Costa Concordia voor kapseizen hadden kunnen behoeden. Ze bederven alleen het buitensporige verlangen van de G63 om om te rollen.

Het menu van de AMG-boordcomputer leidt me af van mijn vergelijkingen tussen zeevaart en wegligging van het G-model. De 8,5 liter motorolie in de G63 heeft de 75° bereikt. Tijd voor meer druk in de boot.

Tot nu toe brabbelden de acht cilinders van de G alleen zachtjes bij de laagste snelheden. De 5.5 liter V8 heeft echter zoveel vermogen dat hij zelfs het dagelijks leven van een 2,55 ton G-model nonchalant afhandelt bij stationair toerental. De weg is vochtig, temperaturen net boven het vriespunt. kickdown. De automaat gooit zichzelf van de zevende naar de derde versnelling, de V8 brult boos het lied van de brandstofapocalyps, 760 Nm vindt zijn weg naar de vier aangedreven wielen - hij trekt aan het stuur en als de kracht het koele asfalt raakt, raakt het je de druk van de G63 in de onderrug.

Terwijl de naald van de snelheidsmeter met absurde snelheid naar het noorden gaat, trommelt het staccato van de acht potten, met de korte omweg via de zijpijpen en het middenoor, rechtstreeks het cerebellum in. Daar ontketent het golven van vreugde en geluk. Hemel. Thuis. Warmte. macht en sterkte. Je primaire instincten worden bevredigd terwijl je je 2.55 ton stalen briket met 210 km/u door het Taubertal laat vliegen.

280 km was de resterende actieradius op het display van het multifunctionele display bij het verlaten van Stuttgart. De tanknaald gaf een halfvolle tank aan. Met een tankinhoud van 100 liter - al duidelijke informatie. 30 kilometer voor Würzburg begint het peil van het Super-Plus-reservoir gevaarlijk laag te worden, het instrumentenpaneel schreeuwt om een ​​tankstop. Ongebruikelijk. Het was maar 180 kilometer naar huis.

Maar wat een rit. 

De G63 verlegt grenzen. En dan overstijgt hij ze. De voorruit staat bijna rechtop in de wind. De hele vorm was consequent getekend, waarbij alle wetten van de aerodynamica werden genegeerd. Dat zie je terug in het brandstofverbruik: 18 liter op 100 kilometer? Absoluut normaal.

In de brandstoftank past 100 liter. Met minder dan 15.5 liter (per 100 km) kun je niet over de landweggetjes rollen. In het dagelijks leven is 17-19 liter normaler. Wie 's avonds snel thuis wil komen uit Stuttgart, moet twee keer nadenken voordat hij de cruise control op 200 km/u zet en of de extra tankstops de reis onnodig verlengen. Bij volgas is nauwelijks meer dan 300 kilometer per keer haalbaar.

Als je je zondag na het zevende toilet nog steeds benadeeld voelt, als je vandaag met overdaad vecht tegen het jeugdtrauma van het voortijdig spenen van borstvoeding - dan vind je in de G63 de ultieme mix van maximale testosteron-offroad-optiek en explosieve sportwagenmotorisering .

En de duidelijke realisatie op de bestemming:

Er bestaat niet zoiets als ‘te veel’, er is altijd wel iemand die nog meer biedt – Mercedes heeft het G65 gedoopt.