BMW deed het en Mercedes deed het ook: de overname van voormalige interne tuners in het bedrijf is gemeengoed geworden, tenminste bij zogenaamde premium providers, en dus vliegen M of AMG nu onder het merkzeil. Sinds gewenst Volvo Ga niet achteruit en nam na vele jaren van samenwerking eerst Polestar over in de motorsport en daarna bij het tunen van seriemodellen vorig jaar. De eerste vruchten van het nieuwe type samenwerking zijn de verbeterde middenklasse modellen V60 (stationwagon) en S60 (sedan). We kozen de limousine.
Aan de motorzijde, wat betreft vermogen en koppel, maakt dit geen verschil. We hebben het over 367 pk, tot 470 Newton meter koppel, een standaard spoorwaarde van 4,7 seconden en een topsnelheid van 250 km / u - om maar de belangrijkste kerngegevens te noemen. Oh ja, deze waarden prikkelen de Polarstern-technici, zoals nu bij Volvo gebruikelijk is, van vier cilinders en twee liter cilinderinhoud. De basis is de zogenaamde Drive-E-eenheid T6, waarvan het al niet zo lage vermogen met 61 pk werd verhoogd, het koppel met 70 Newton meter.
Who cares: Dit werd bereikt door het afstemmen van goede oude school. Een grotere turbolader wordt gebruikt, wat resulteert in een grotere luchtinlaat, nieuwe drijfstangen en scherpere nokkenassen. Het gehele motormanagementsysteem is opnieuw gekalibreerd en er is ook een actief roestvrijstalen uitlaatsysteem met een elektrisch geregelde klepuitlaat. Daar komen we zo op. Allereerst moet worden opgemerkt dat, net als bij de normale T6, altijd een vierwielaandrijving is inbegrepen en ook de gebruikelijke achttrapsautomaat, die echter de versnellingen merkbaar sneller verandert.
En daarmee voor rijplezier: dankzij het overvloedige vermogen, immers meer pk's onder de motorkap dan bijvoorbeeld de nieuwe Audi S4, valt het relatief hoge leeggewicht van 1.750 kilo nauwelijks op. Met een sonoor gegrom meldt de turbo en compressor geladen motor zich aan het werk en doet het dan moeiteloos en genadeloos door alle snelheden en versnellingen heen. Bij hogere snelheden gaat de viercilinder licht zagen, wat nooit echt oncomfortabel is. Nu naar de klepuitlaat: naar onze mening zijn deze dingen overbodig, een akoestische oplegging en iets voor opscheppers. Ze zullen binnenkort worden verboden, en terecht. Volvo rijdt er als goede Zweed niet al te wild mee, de geluidsemissies worden gewoon binnen redelijke grenzen gehouden.
Als u de functie "Sport" kiest, behoudt de S60 altijd de geselecteerde versnelling in bochten, wat geweldig is, vooral als u een Alpenpas wilt veroveren - wat we helaas niet hebben gedaan. Aan de andere kant is de "Launch Control", die een race start vanaf een staande start mogelijk maakt, volledig overbodig. We weten iets van Porsche of van getunede burgerlijke voertuigen. Ook alleen voor de show en op geen enkele manier bijzonder zacht voor materialen. Om het maar te noemen: er is ook een "Sport +" -functie en een ecofunctie voor uw geweten. We kunnen het vergeten. Beide moeten nauwelijks worden gekozen in het dagelijks leven.
Hoewel de prestaties toch altijd overtuigend zijn, is dit minder het geval voor consumptie. In plaats van de beloofde iets minder dan 8, verbruikten we eigenlijk meer dan 11 liter gemiddeld. En dit alles met een groot deel van de route die wordt gereserveerd. Het is altijd hetzelfde spel, vooral met de relatief kleine motoren: als je het prestatiepotentieel gebruikt, stijgt het verbruik exorbitant. Als je dat niet doet, heb je zo'n auto niet echt nodig. In de praktijk verleidt het overtollige vermogen natuurlijk altijd om de voet een beetje dieper in het gaspedaal te duwen. Maar de koper van een dergelijk voertuig zal daar rekening mee houden.
Hopelijk heeft hij ook van tevoren rekening gehouden met de ophanging, dus maakte hij minstens één uitgebreide testrit. In elk geval waren we al verrast door de genadeloze hardheid van de S20 Polestart, die standaard 60-inch velgen en weinig bandenrubber heeft. De snelle Zweed neemt in dit opzicht geen gevangenen en is tamelijk meedogenloos tegenover gevoelige tussenwervelschijven. Hier kunt u ook zien dat het voertuig niet was ontworpen voor dergelijke prestaties toen het werd ontwikkeld, de S60 is immers al meer dan zes jaar op de markt. De mogelijkheden van de tuner om prestaties te combineren met comfort was duidelijk beperkt. Nieuwe voertuigen in deze prestatieklasse kunnen dat veel beter.
Als touring sedan is de S60 Polestar slechts beperkt geschikt op de achterbank, ondanks de royale beschikbare ruimte. Bovendien is er nu het verouderde interieur, met plastic niet van de allereerste kwaliteit en de vertrouwde onhandige bediening van alle Volvo-voertuigen van die tijd. Dit verandert met de volgende generatie, die niet lang zal verschijnen en dan een vergelijkbaar modern en kwalitatief interieur zal krijgen als het grotere zustermodel S90, dat net op de markt is gekomen.
Ja, en dan is er de prijs. De Zweden maken geen beschermheilige en bieden de S60 als een Polestar met alle Pipapo. De lijst met toeslagen blijft superkort, maar de basisprijs stijgt naar 68.000 euro. Dat is een paar duizend meer dan zelfs de even krachtige, maar in principe slecht uitgeruste Duitse concurrentievraag. Ook hier rijdt Volvo vol vertrouwen de harde weg. (Peter Eck / SP-X)