Hij heeft slechts 140 pk en elke luxe compacte auto rijdt nu sneller. Maar in zijn tijd was de Skoda 130 RS een van de meest succesvolle sportwagens op het continent - en hij is nog steeds zo hartverwarmend dat je er zelfs bij vriestemperaturen van gaat zweten.
Het voelt alsof je in een koelcel zit: de adem bevriest, de kou kruipt in de botten, gewrichten worden langzaam stijf en het racepak helpt ook niet echt. Maar als je met een auto op een ijsbaan wilt rijden, kun je je niet laten stoppen door de lage temperaturen. En dat is precies waarom de high-speed rijders van over de hele wereld elk jaar in februari naar Zell am See komen om de legendarische Ice Race op spikes en drifts opnieuw te beleven.
Dit jaar gooide Corona de ijshaast door de rekening. Maar omdat de piste al geprepareerd was en Skoda 120 jaar motorsport te vieren heeft, kwamen de Tsjechen in ieder geval de ijzige winter in het Salzburger Land opwarmen met een paar pirouettes zonder publiek of evenement.
Als letterlijk de heetste oven brachten ze de 130 RS mee. De nette Skoda Coupé werd tenslotte ooit beschouwd als de Porsche van het Oosten en in die tijd won hij vrijwel alles wat er in de Europese autosport te winnen was - inclusief een dubbele overwinning in de Monte Carlo Rally en het European Touring Car Championship. .
"De 130 RS blijft tot op de dag van vandaag de goede autosportreputatie van het merk Skoda bepalen", zegt Michal Velebný, coördinator van de restauratiewerkplaats in het Skoda Museum. "Het was niet eenvoudig om deze raceauto op de wielen te zetten in het toenmalige communistische Tsjechoslowakije en toont de technologische competentie en toewijding van de Skoda-ontwikkelaars en technici in die tijd."
De 130 RS laat daar geen twijfel over bestaan: gepresenteerd in 1975 weegt hij slechts 720 kilo. Het dak en de deuren zijn van aluminium, de spatborden en de motorkap zijn gemaakt van glasvezelversterkt kunststof en de ruiten zijn zo dun als het vensterglas van een vervallen berghut. Een robuust beschermingsframe zorgt voor de nodige stabiliteit van het chassis uit het seriemodel 110 R. De drijvende kracht is een 1,3 liter viercilinder, die hunkert naar gas en motortoerental en bedankt voor het snelle werk aan de vierversnellingsbak met een topsnelheid van 220 km / u.
De combinatie van moderne motortechnologie, lichtgewicht constructie en afstemming van autosport werkt: in zijn eerste seizoen behaalde hij de eerste drie plaatsen in de circuitraces van de Czechoslovak Peace and Friendship Cup, gevolgd door tientallen topplaatsen in Duitsland en in het buitenland door begin 1983 en zelfs als gepensioneerde verwarmt de raceauto zijn inzittenden nog steeds behoorlijk. In ieder geval meer dan alle RS-modellen uit het huidige gamma, waarin de genen van de Tsjechische Porsche voortleven. En dat allemaal zonder verwarming.
Want zelfs als het blik van binnen bevroren is en er een ijzige wind door de dunne ruiten fluit, duurt het op deze ijzige dag maar een paar meter voordat het bloed kookt. De spikes, die met de hand in de banden worden gedraaid, klauwen in het ijs, een zware voet op het gaspedaal stuwt de motor naar meer dan 4.000 toeren, de vlijmscherpe racekoppeling knapt en een hete dans begint op de ijzige grond: de achterkant -wielaangedreven auto neemt de eerste bocht al driftend, de tweede gaat helemaal over en vanaf de derde wordt de 130 RS een sneeuwblazer, die het witte poeder met meterslange slepen over het bord gooit. En tussendoor accelereert hij elke keer zo wild alsof hij aan het schaatsen was op het gebrul van 8.000 tochten. Wie het nu nog koud heeft, kan ook niet geholpen worden.
En dat is slechts de warming-up. Want na een paar ronden wisselt de coureur en neemt rallyprofessional Matthias Kahle het stuur over. Hij doet het zo deugdzaam dat de Skoda een ijsprinses wordt en met zijn spikes kunstzinniger over de helling drijft dan Kathi Witt ooit deed op haar schaatslopers: de recordkampioen steekt met millimeterprecisie op de ideale lijn, opent de achterkant, en keert de coupé weer terug op het pad van de deugd en schiet over de ijsbaan, zodat je je dankbaar in de jarretelgordels laat vallen die je compromisloos in de kuipstoelen houden.
Kalhle een stoker noemen is zeker bedoeld als compliment. Niet alleen omdat hij op de ijshelling een tempo bepaalt dat normale stervelingen nauwelijks zouden durven, zelfs niet op droog asfalt. Zeker niet met een klassieke auto ouder dan 40 jaar. Maar ook omdat de lucht straks gaat koken in de auto en de rallyprofessional ook zijn bijrijder in brand zal steken.
Maar hoe goed de 130 RS ook is, hij moet na een paar ronden op de autoschaatshelling afkoelen, omdat het zo heet werd op het ijs. De inzittenden moeten daarentegen snel warm worden. Niet dat ze het koud kregen tijdens deze helse rit in de vriezer. Maar integendeel. Maar dat is precies het probleem - bij deze temperaturen verandert zelfs zweet al snel in ijs en dan wordt het al snel oncomfortabel. Zeker als de 130 RS weer in de aanhanger geparkeerd staat en niet meer leverbaar is als vervanging voor de sauna die zo populair is bij wintersporters en gesloten is vanwege Corona.